Hugur - 01.01.2004, Blaðsíða 157

Lífpólitísk framleiösla
155
mjög víðum skilningi sem spannar allt frá efnahagslegri framleiðslu til fram-
leiðslu sjálfsverunnar. Þessi frásögn nær yfir styttra tímabil og beinir sjónum
sínum einkum að ummyndunum kapítalískrar framleiðslu frá lokum 19. ald-
ar til líðandi stundar. Það er því samsvörun milli uppbyggingar annars og
þriðja hluta: fyrsti kafbnn í hvorum hluta um sig tekur á heimsvaldaskeiði nú-
tímans, miðkafhnn tekur á gangvirkjum framgangsins, og í lokakaflanum
greinum við heimsvaldaveröld þess eftirnútíma sem við hrærumst í.
Við byggðum bókina upp á þennan hátt til þess að leggja áherslu á mikil-
vægi umskiptanna frá heimi hugmyndanna til heims framleiðslunnar.
Millikafli annars og þriðja hluta myndar nokkurs konar hjarir sem tjá hreyf-
inguna frá einum sjónarhóli til annars. Við ætlum þessari færslu á milli sjón-
arhóla svipað hlutverk og Marx ætlaði klausunni íAuðmagninu þar sem hann
leiðir okkur frá hávaðasömu sviði skiptanna og niður í dulin afdrep fram-
leiðslunnar. Það er á sviði framleiðslunnar sem félagslegur ójöfnuður opin-
berar sig skýrast og það sem meira er, þar sem áhrifamesta andspyrnan og
valkostirnir við mátt Veldisins verða til. I íjórða hluta reynum við þannig að
bera kennsl á þessa möguleika sem leggja nú línur hreyfingar fram úr Veld-
inu.
Það var hafist handa við þessa bók nokkru eftir lok Persaflóastríðsins og lok-
ið við hana talsvert áður en stríðið í Kosovo hófst. Lesandinn ætti því að
staðsetja röksemdafærsluna miðja vegu á milli þessara tveggja lykilatburða í
uppbyggingu Veldisins.
Lífpólitísk framleiðsla
„Lögreglan" kemur fyrir sem leiðandi stofnun rtkisins,
ásamt dómsvaldinu, hernum ogfjárhirslunni. Satt erpað. I
raun umvefur hún þó allt annað. Turquet fullyrðir petta:
„Hún teygir sig inn í allar aðstæðurfólks, allt sem pað ger-
ir eða tekur se'rfyrir hendur. Svið hennar spannar dóms-
kerfið, fjármálin og herinn."Lögreglan rúmar allt.
Michel Foucault
Frá sjónarhóli dómsvaldsins höfum við séð grilla í suma þætti hinnar ídeal-
ísku sköpunarsögu Veldisins, en frá því sjónarmiði einu væri það vandkvæð-
um bundið ef ekki ógerlegt að skilja hvernig kviknar á heimsvaldavélinni í
raun. Lögfræðileg hugtök og kerfi vísa ávallt til einhvers annars en sjálfs sín.
Með þróun og beitingu réttarins vísa þau á þær efnislegu aðstæður sem
ákvarða tak þeirra á félagslegum veruleika. Greining okkar verður nú að