Skírnir - 01.01.1947, Page 104
102
Halldór J. Jónsson
Skírnir
81. Fljóði hjá mun fleina grér
framan á lagt sig hafa.
Æ, æ, neyðið ekki af mér
um alla hluti að skrafr,.
Víðar hermir Sigurður eftir frásagnarbrellur Wessels,
eins og t. d. þá, sem hér kemur fram:
Cupido Vognen drog,
Og Venus selv skiöd efter.
Det er (for ei at friste Lægmands Ivræfter)
Med andre Ord:
De hurtig foer,
sem verður hjá Sigurði:
VII. 43. Ást og kæti kerru dró,
kærleikurinn á eftir skaut,
löngun ætíð undan fló,
elskan ianga stytti braut.
44. Skraf mitt vona ég skýrast þú
skiljir, ef ég segi þér:
að frú og son og þerna, þrjú,
þau sem óðast flýttu sér.
Hinni sömu beitir Sigurður í V. rímu (91-93). Samt
hefur hann ekki talið sér skylt að taka allt upp í rímurnar,
sem í frumkvæðinu stóð. Kvæði Wessels er að nokkru leyti
eins konar bókmenntagagnrýni. Það er því líkast, að hann
segi söguna til málamynda til þess að eiga hægra um vik
að koma á framfæri nokkrum háðglósum um tiltekið bók-
menntaverk og stefnu. Öllum athugasemdum hans í þessa
átt hefur Sigurður sleppt. Útúrdúrar þeir, sem eru meðal
sérkenna Stellurímna, eru allt annars eðlis. Þeir eru nokk-
urs konar örþrifaráð, sem skáldið hefur gripið til, þegar
ekki var unnt að teygja sögulopann meir en orðið var.
Hann fer þá að velta fyrir sér atvikum sögunnar á ýmsa
lund og verða þá oft hinar hnyttnustu vísur á munni. At-
hafnir persónanna skýrir hann og réttlætir (t. d. í I. rímu
83-92). Annars staðar koma fyrir langar hugleiðingar,