Tímarit Máls og menningar - 01.05.2012, Blaðsíða 26

S t e i n a r B r a g i
26 TMM 2012 · 2
hjá konunum og spjalla, en stundum er eins og hann geti ekki mannað sig
upp í það, honum finnst það lýjandi. Hann lætur nægja að sinna skyldum
sínum, þrífa herbergin og búa um rúmin, sendast með drykki, setja saman
blómvendi eða annast þær sem eru í þjónustu um kvöldið.
„Þrúgandi,“ tautar hann fyrir munni sér og kjálkinn lafir jafnvel neðar svo-
litla stund. Þá er hóað, hann stendur upp, hlustar og hverfur inn í skuggana.
* * *
Pilturinn er tuttugu og þriggja ára gamall Íslendingur og heitir Finnur Jóns-
son. Nokkrum árum áður en saga þessi gerist sagði Finnur upp vinnunni í
heimalandi sínu, seldi íbúðina sem hann átti að hluta og lagði upp í ferðalag
um Evrópu, nokkuð sem hann hafði alltaf dreymt um að gera. Fljótlega kom í
ljós að peningarnir hans dygðu skammt og þá gerðist hann puttaferðalangur,
svaf á lestarstöðvum eða undir brúm, betlaði jafnvel stundum á götum úti og
var hamingjusamari en nokkru sinni fyrr. Hann var frjáls og á hverjum degi
uppgötvaði hann nýjar hliðar á heiminum og sjálfum sér.
Eitt sinn gaf arabískur maður sig á tal við Finn á götuhorni á Ítalíu og bauð
honum vinnu í heimalandi sínu Yemen við að byggja hús; flugfarið hans
suður yrði greitt, húsnæðið ókeypis og starfið vel borgað. Finnur sá í hendi
sér að þetta væri gott tækifæri, sagðist fús til að prófa allt einu sinni og hló
eins og eitthvað væri kómískt við slíka lífs-fílósófíu.
Því næst flaug Finnur til Eþíópíu ásamt arabanum og tveimur jafnöldrum
hans frá Rússlandi, og frá Eþíópíu var þeim smyglað yfir landamærin til
Yemen – svo þeir gætu unnið á svarta markaðnum var þeim sagt. Í einum
af eyðimerkurbæjum Yemen lét arabinn Finn í hendur tveggja kraftalegra
manna sem leiddu hann inn í sal þar sem tuttugu eða þrjátíu sloppaklæddir
arabar sátu meðfram veggjum og virtu hann fyrir sér. Finni var sagt að
mennirnir væru allir í leit að vinnuafli og fljótlega upphófst rifrildi á milli
nokkurra þeirra sem virtist snúast um hann sjálfan og peninga sem þeir
veifuðu í átt að manni í miðju salarins. Finnur var beðinn um að afklæðast
til að þeir sæju hversu vel hann væri á sig kominn og hann barði niður í sér
óttann, sýndi mönnunum stæltan líkama sinn og leyfði einum þeirra að
snerta við ljósu hárinu á höfðinu.
Á endanum dró einn af aröbunum fram búnt af peningum og afhenti
fylgdarmönnum Finns. Þá var hann leiddur upp í bíl og ekið gegnum eyði-
mörkina, inn í borgina Sanaa og eftir þröngum, kaótískum götum hennar
þar til þeir komu að byggingu sem var fjórir veggir en kannski ekki nema
einn. Dyrnar á veggnum opnuðust snöggt og bíllinn hvarf inn um þær.
2. kafli
Fyrst um sinn dvaldi Finnur í einu gestaherbergjanna efst í byggingunni
þaðan sem var útsýni yfir alla borgina, moskurnar, sólsetrið, og glitti jafnvel