Tímarit Máls og menningar - 01.05.2012, Blaðsíða 25

TMM 2012 · 2 25
Steinar Bragi
Hvíti geldingurinn
1. kafli
Í miðju Sanaa, höfuðborgar Yemen, er há, ferköntuð bygging, mikil um sig
og sumpart óvenjuleg, en þó taka fáir eftir henni og enn færri kunna á henni
nokkur skil. Neðri hluti hennar er með öllu gluggalaus og neðan frá séð
virðist hún raunar ekkert vera nema veggur, jafnvel ekki nema einn: látlaus
og ókleifur. Á byggingunni eru einar dyr, úr stáli og bogadregnar, og yfir
þeim er lítil myndavél. Nokkrum sinnum á dag opnast þær til að hleypa inn
ríkmannlegum bílum með skyggðum gluggum en lokast svo strax aftur.
Götur hverfisins þar sem byggingin stendur eru þröngar og umferðin og
mannmergðin á þeim slík að fáir beina augum sínum nokkru sinni upp í
loft, enda svosem ekkert að sjá; á daginn slær bjartur himinninn glýju í augu
þeirra og á kvöldin er of dimmt til að nokkuð sjáist nema stöku upplýstir
gluggar eða sígarettuglóð á svölum.
En hvað er inni í þessari dularfullu byggingu? – Á vængjum skáldskap arins,
óbærilega léttum, svífum við upp með veggjum þessa ferlíkis, hnitum hringi
yfir og beinum loks sjónum okkar að hávöxnum, hvítum pilti. Í hjarta bygg-
ingarinnar, á svolitlu grænu frímerki sem er garður, liggur pilturinn á bakinu
og horfir pírðum augu til himins. Yfir andliti sér, sviplitlu og eilítið gapandi,
sveiflar hann af og til blævæng. Kannski er það bara hitinn sem gerir piltinn
svona frámunalega sljóan, en þó gæti verið til önnur og betri ástæða sem
verður tíunduð síðar. Á dreif um garðinn eru litrík blómabeð, skuggsæl tré,
og næst piltinum er hjalandi gosbrunnur á þremur stöllum; á þeim efsta reigir
vængjaður, þybbinn smádrengur sig til lofts með spíssaða ör á streng.
Sjálft lífblóð garðsins er þó ekki að finna í honum sjálfum heldur skugg-
sælum bogagöngunum sem liggja umhverfis. Þar sitja undurfagrar, létt-
klæddar konur í hópum og vifta sig rétt eins og pilturinn, en ólíkt honum
njóta þær félagsskapar hver af annarri og spjalla um hitt og þetta, stundum
af ákefð. Stöku sinnum hrópa þær eitthvað til piltsins og hann gengur til
þeirra, bregður sér frá og kemur aftur með vatnsglas, límónaði eða jafnvel
kökusneið en hverfur svo aftur út í garðinn þar sem hann leggst og horfir
þessum sljóu augum sínum upp í himininn. Piltinum er ekki bannað að sitja