Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.10.2018, Page 17

17
Alda Björk Valdimarsdóttir og Guðni Elísson
„Ég veit hvað höfuð þitt vó en þekki
ekki síðustu hugsunina“
Ofbeldi, ábyrgð og femínísk fagurfræði
í Drápu eftir Gerði Kristnýju
„Ég bjargaði henni margsinnis vísvitandi, en drap
hana óvart.“
Bragi Ólafsson
í óbirtum samræðum við Gerði Kristnýju.
„Það vantar orð“
Gerður Kristný, Sálumessa, bls. 82.
1.
Í viðtali, sem Friðrika Benónýsdóttir tók við Gerði Kristnýju í tilefni af
útkomu ljóðabókarinnar Drápa,1 varpar skáldkonan fram spurningum um
þann skýringarramma sem nauðsynlegt sé að færa ljóðið inn í þegar reyna
eigi að túlka það:
„Þetta er samtímaljóð um efni sem mér lá á hjarta. Í raun og veru
eru þetta glæpaljóð. Eftir bylgju norrænna glæpasagna hlýtur að
vera kominn tími á norræna glæpaljóðið,“ segir Gerður Kristný um
nýju ljóðabókina sína Drápu. „Þegar ég var blaðamaður skrifaði
ég nokkrar greinar um ungar konur sem höfðu orðið fyrir ógæfu.
Fæstar höfðu lifað hana af. Ég bjóst við því að þessar sögur myndu
gleymast mér með tímanum en það gerðu þær ekki. Eftir því sem
árin liðu fóru sögurnar að leita æ meira á mig og mér fannst kon-
urnar eiga það skilið að ég flytti þeim drápu eins og skáld gerðu fyrir
norska konunga hér áður fyrr.“2
1 Gerður Kristný, Drápa, Reykjavík: Mál og menning 2014.
2 Friðrika Benónýsdóttir, „Myrkusinn kemur í bæinn“, Fréttablaðið 25. október 2014,
bls. 38.
Ritið 3/2018, bls. 17–43