Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.10.2018, Síða 90

92
og sést að ofan telur Hæstiréttur það mikilvægt hvaða tegund og magn
áfengis stúlkan drakk umrætt kvöld. Þá taldi meirihluti Hæstaréttar að
ákæruvaldinu hefði ekki tekist að sanna sekt ákærðu. Það vekur athygli
að eina konan sem dæmdi í málinu, ingibjörg Benediktsdóttir, telji það
hafið yfir skynsamlegan vafa að ákærðu hafi framið tiltekið brot, andstætt
karlmönnunum við dóminn. Sú spurning vaknar hvort miðaldra karlkyns­
dómarar samsami sig frekar sakborningi af sama kyni og á svipuðum aldri
og þeir. ingibjörg taldi að ákærðu hefðu gerst sekir um brotið og staðfesti
niðurstöðu héraðsdóms um sakfellingu þeirra. Segir hún í úrlausn sinni:
Brotaþoli var 19 ára gömul, smávaxin og grönn, en ákærðu báðir
vöðvastæltir, um 90 kg að þyngd og hávaxnir. Stúlkan kvaðst ekki
hafa getað veitt þeim mótspyrnu en hún hafi þó reynt að ýta þeim
frá sér og klórað ákærða X á öðru læri þegar hann hélt um höfuð
hennar og var að láta hana hafa við sig munnmök. Kemur það heim
og saman við skýrslu um réttarlæknisfræðilega skoðun á honum sem
fram fór að kvöldi 27. nóvember.
Greinir ingibjörg einnig frá því, ólíkt meirihluta Hæstaréttar, að báðir
ákærðu hafi kannast við að stúlkan hafi farið að gráta og viljað fara út
fáklædd og án skófatnaðar. Vottorð sálfræðings sýndu að auk þunglyndis
hafi stúlkan uppfyllt öll greiningarmerki alvarlegrar áfallastreituröskunar
og að ætluð brot ákærðu hafi haft alvarleg og langvarandi áhrif á stúlkuna.
Brotaþoli hafi komið í 41 viðtal og verið einlæg og hreinskilin. Hvergi
greindi meirihluti Hæstaréttar frá þessu í niðurstöðum sínum. Má draga
þá ályktun að mikill áherslumunur sé á mati dómara á því hvaða atriði telj­
ast mikilvæg og hver ekki þegar kemur að sönnunarmati.
Athyglisvert er að bera saman Hrd. 2003 bls. 379 (360/2002) og Hrd.
19. júní 2013 (215/2013) en í þeim fyrrgreinda frá 2003 er fjallað um
hvernig háttsemin hafði slæm áhrif á sálarlíf og geðheilsu stúlkunnar. Að
auki metur dómurinn háttsemina svívirðilega þar sem ákærðu þröngv­
uðu stúlkunni til kynferðismaka í leggöng og endaþarm á sama tíma. Í
dóminum frá 2013 vísar Hæstiréttur ekki í andlega líðan stúlkunnar, þrátt
fyrir að þar höfðu legið fyrir gögn um að hún þjáðist af áfallastreiturösk­
un. Hvergi er látin í ljós afstaða um alvarleika brotsins en ákærðu höfðu
kynferðismök við stúlkuna í gegnum leggöng og önnur kynferðismök í
munn á sama tíma.
Þórhildur og ÞorgErður