Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.10.2018, Síða 177

183
Gerum þá ráð fyrir að góðu femínistarnir sem ásaka mig og ég, vondi
femínistinn, getum sammælst um ofangreind atriði. Hvar greinir okkur á?
Og hvernig komst ég í þetta klandur gagnvart góðu femínistunum?
Í nóvember 2016 skrifaði ég undir opið bréf undir yfirskriftinni UBC
Accountable – rétt eins og ég hef af prinsípástæðum skrifað undir marga aðra
undirskriftalista. Í þessu bréfi var kallað eftir því að Háskólinn í Bresku-
Kólumbíu (UBC) axlaði ábyrgð á því að í meðferð sinni á máli Stevens
Galloway, fyrrverandi deildarformanns ritlistardeildar, brást háskólinn
hrapallega og það sama má segja um meðferð hans á þeim sem gerðust
meðkærendur í málinu. Málavextir voru þeir að fyrir nokkrum árum gerði
háskólinn málið opinbert í fjölmiðlum áður en rannsókn hafði farið fram
og meira að segja áður en sá sem borinn var sökum fékk að vita nákvæm-
lega hverjar sakargiftirnar voru. Áður en hann fékk að vita það varð hann
að skrifa undir trúnaðarsamning. Almenningur – ég meðtalin – sat uppi
með þau hughrif að þessi maður væri ofbeldisfullur raðnauðgari og öllum
var frjálst að ráðast opinberlega á hann því að samkvæmt samningnum sem
hann undirritaði var honum meinað að taka til varna. Fúkyrðahríðin lét
ekki á sér standa.
En síðan, eftir rannsókn dómara sem stóð mánuðum saman, þar sem
skýrslur voru teknar af fjölda vitna, sagði dómarinn að það hefði ekkert
kynferðisofbeldi átt sér stað, ef marka má yfirlýsingu frá Galloway sem
lögmaður hans birti. Starfsmaðurinn var rekinn engu að síður. Það vakti
furðu allra, líka mína. Starfsmannafélag háskólans lagði fram kæru sem
enn er til meðferðar og meðan svo er fær almenningur ekki aðgang að
skýrslu dómarans eða rökstuðningi hennar út frá framlögðum sönnunar-
gögnum. Sumu fólki mislíkaði sýknudómurinn. Það hélt árásunum áfram.
Það var um þetta leyti sem það fór að spyrjast út hversu gölluð málsmeð-
ferð háskólans hafði verið og opna bréfið UBC Accountable varð til.
Nú myndi sanngjörn manneskja stilla sig um að dæma um sekt eða
sakleysi þar til skýrslan og sönnunargögnin lægju fyrir. Við erum fullorðið
fólk. Við getum gert upp hug okkar á þennan veginn eða hinn. Þetta hefur
alltaf verið afstaða þeirra sem skrifuðu undir opna bréfið. Þau sem gagn-
rýna mig eru á öðru máli því þau eru þegar búin að gera upp hug sinn. Eru
þessir góðu femínistar sanngjarnt fólk? Ef svo er ekki, þá eru þau bara að
ala á þeirri ævagömlu bábilju að konur séu ófærar um sanngirni eða yfir-
vegaða dómgreind, og um leið að gefa andstæðingum kvenna enn eina
átyllu til að halda þeim frá áhrifastöðum í heiminum.
Er ÉG VONdUr FEMÍNiSTi?