Úrval - 01.10.1947, Blaðsíða 56
54
ÚRVAL
hann, „að Herr Hitler væri sá,
er leiða mundi Þýzkaland fram
til dáða, en mér varð brátt Ijóst,
að mér hafði skjátlazt. Að mér
skyldi nokkurn tíma geta dottið
í hug, að hreinn og sléttur lið-
þjálfi í austurríska hernum gæti
með góðum árangri orðið yfir-
foringi alls þýzka hersins! Það
hlaut að enda með ósköpum.“
„Haldið þér,“ spurði ég, ,,að
þýzka þjóðin mundi aftur kjósa
arfgenga þjóðhöfðingjastjórn ?“
„Ég er ekki í minnsta vafa
um, að undir stjórn föður míns
lifði þýzka þjóðin hið mikilfeng-
legasta tímabil í allri sögu sinni.
I þann tíð var engin einræðis-
stjórn hér í landi. Faðir minn
átti í stöðugum árekstrum við
ríkisþingið. Útvarpið talar í
sífellu um að ala þýzku þjóðina
upp í nýjum og betri siðum. Það
sýnir bezt skilningsleysi um-
heimsins í okkar garð. Þjóð-
verjar hafa aldrei kært sig um
lýðræði. Þeir vilja forustu. Því
til sönnunar get ég fært það,
að alveg nýlega eignaðist hreyf-
ing konungssinna í Bæjaralandi
yfir 50 þús. meðlimi á hlægi-
lega stuttum tíma. Svo að segja
á einni nóttu! Hreyfingin var
bæld niður af hernámsyfirvöld-
unum, og það tel ég mjög illa
farið. Það var alvarleg skyssa,
eins og þeir munu síðar sjá sér
til raunar.“
Fallega ljóshærða stúlkan,
sem staðið hafði þegjandi við
hlið hans, kinkaði kröftuglega
kolli, en prinsinn fjölyrti ekki
meira um þetta efni. Ég er í eng-
um efa um, að hann er enn eigi
vonlaus um að verða einhvern
tíma konungur Þjóðverja.
„Hvað gerðuð þér á stríðsár-
unum?“
„Ég var mjög heppinn,“ sagði
hann makindalega. „Ég hefði
kosið að stjóma her, en nasjón-
alsósíalistar voru ófúsir að gera
mig að hershöfðingja, svo að ég
dvaldist stríðsárin í ró og næði
í Allgau, mest við veiðar, unz
bandamenn komu. Þá var ég
tekinn höndum og settur í varð-
hald í Lindau. En eftir þrjá
mánuði var ég látinn laus. Þeir
komust að raun um, að ég var
ekki stríðsglæpamaður."
„Hvernig semur yður við her-
námsyfirvöldin ?“
„Framkoma Englendinga olli
mér vonbrigðum,“ viðurkenndi
prinsinn,“ „þegar þess er gætt,
að konungur Englands og ég er-
um náskyldir. Meira að segja
var sonur minn, sem dvaldist í
Englandi í stríðsbyrjun, settur