Úrval - 01.10.1947, Qupperneq 114

112
ÚRVAL
Liibeck, 7. maí 1944.
Kæra Nitta.
Nú siglum við héðan á morg-
un, og ég ætla því að senda þér
nokkrar línur.
Manstu, hvað þú sagðir einu
sinni að væri hyggilegast fyrir
mig? Allt í einu spurðir þú —
eða þér varð ljóst, að ég gat
vel hugsað mér að vera á flæk-
ingi um heiminn eins og flakk-
ari eða betlimunkur. Þú flýttir
þér að benda mér á, að það væri
hollast fyrir mig að vera í sigl-
ingum, því að þá lyti ég að
minnsta kosti nokkrum aga.
En á ég að segja þér nokkuð
— með hverjum degi sem líður,
eflist sú ósk mín, að leggja land
undir fót og flakka um heiminn,
þveran og endilangan.
En þrátt fyrir þessa ósk
mína, tók ég eftir því í dag, að
ást mín til hafsins er orðin rót-
gróin. Áður unni ég þessu lífi,
af því, að það veitti mér upp-
fyllingu margra óska. Ég naut
frelsisins, ég naut þess að vera
tengdur hafinu, og í dag hefir
mér orðið ljós, að ég er bund-
inn því.
Ég fann, að hafið var orðinn
hluti af sjálfum mér. Það var
kynlegt og kvíðvænlegt. Ég,
sem hafði verið öm frelsisins,
fann, að ég var orðinn réttur
og sléttur sjómaður. Á hafinu
er maður annaðhvort hamingju-
samur eða óhamingjusamur —
það er enginn meðalvegur. Ég
er hamingjusamur.
Ég les mikið í biblíunni og
hún hefir haft mikil áhrif á
mig. Ég skrifa hjá mér margar
athugasemdir, sem þú hefir ef
til vill einhverntíma gaman af
að líta á. Nú bíð ég þér góðar
nætur og færi þér þakkir.
Kím.
V.
1 lok septembermánaðar fór Kim
í land, til þess að starfa í leynihreyf-
ingunni.
Hellqrup, 28. nóv. 1944.
Kæra Nitta.
Þú verður að fyrirgefa mér,
að ég hefi brugðizt þér svona
lengi, en ég veit að þér er Ijóst,
að ég lifi þannig lífi, að ég hefi
fáar tómstundir.
Er þér Ijóst hve eftirtektar-
verðir þeir tímar eru, sem við
lifum á ? Og hve eftirtektar-
vert og einkennilegt fólk þeir
hafa skapað. Mér finnst það
nærri óskiljanlegt. En hvað
sjálfan mig snertir þá veit ég,
að ég vildí fyrir engan mun
hafa lifað á öðrum tíma. Allt
bifast og skelfur eins og í