Úrval - 01.10.1947, Page 122

Úrval - 01.10.1947, Page 122
120 TjRVAL ar ég sé hvað Gestapomennirnir og svikararnir eru órólegir þeg- ar þeir þurfa að fara inn í borg- ina. Þrátt fyrir allt er ég ólíkur þeim. 22. jan. 1945. Here I am again, my dear little love. Það var svo margt, sem ég ætlaði að segja þér í gær, en kom ekki orðum að. Ég skrifa þér svona oft, ekki af því að mér finnist ég komast í sam- band við þig, heldur af því, að mér líður svo vel, þegar ég sit og skrifa í ró og næði og festi hugsanir mínar á pappírinn ... Ég þakka þér fyrir bréfið, sem ég er nýbúinn að fá, það er yndislegt að heyra frá ykkur þarna úti. Sjáðu nú til, þegar ég segi eitthvað við þig, þá er ég ekki að finna að við þig, en ég vil hjálpa þér, og ég vil að þú skiljir, að við erum svo ná- tengd, að aðfinnslur koma ekki til greina, en aðeins þrá til meiri fullkomnunar. Getur þú ekki hagað þér eins og folald, sem kemur í fyrsta sinn á gras. Þú sérð folaldið, hefir gaman af því og veizt, að þannig getur þú farið að. En svo verður þú vör við, að ég stend við girðingar- hliðið og horfi á þig. Elskan mín, heldur þú að mér þyki ekki vænst um folaldið, þegar það bregður á leik, enda þótt ég kunni að hasta á það. Ég veit, að þú getur ekki gefið þig voninni á vald, meðan ég stend rólegur við hliðið og horfi á þig, en ég skal segja þér, ég er líka eins og folald og ég stend ekki við hliðið og horfi á þig, vorið er orðið of bjart, og ég iða af lífi og fjöri. Hjarta mitt er hjá þér, já, hjarta mitt er ekkert annað en iðandi og fagnandi vor, sem dansar með þig yfir engið. Ég þrái þig af öllu hjarta — þig sjálfa, að finna yl þinn, og helzt af öllu — sál þína, svo að sálir okkar beggja geti leikið sér saman sælar og glaðar. Vertu nú eins og folaldið, sem bregður á leik af eintómri gleði og ræður varla við sig. Ég vildi, að þú hefðir gægzt inn í hjarta mitt og virt fyrir þér það, sem þar var að sjá og að þú hefðir fylgzt með hugs- unum mínum. Þú segir, að þú munir aldrei skilja mig til fullnustu, það gerir ekkert til, aðeins ef við erum svo samrýnd, að við get- um leikið okkur eins og folöld á grænu engi á vordegi. Kím.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.