Úrval - 01.12.1947, Side 9

Raflost við tauga- og geðsjúkdómum.
Grein úr „Hygeia“,
eftir Harold Sliryock.
Menn hafa um langt skeið
veitt þ\á athygli, að þeir
sem fá í sig rafstraum, fá
stundum krampa, og þegar
læknir nokkur, von Meduua að
nafni, vakti athygli á því, að
geðsjúkdómar væru mjög fátíð-
ir hjá flogaveikissjúklingum,
datt mönnum í hug, að ef til
vill væri hægt að lækna geðveiki
með því að láta sjúklingana fá
krampa. Tveir ítalskir læknar,
U. Cerletti og L. Bini, urðu fyrst-
ir til að reyna að lækna geðveiki
með því að vekja krampa í sjúk-
lingunum með rafstraum. Þeir
birtu árangurinn af tilraunurn
sínum árið 1938. Síðan hefur
fengizt svo góð reynsla af þess-
ari lækningaaðferð, að hún er
orðin almennt notuð við sum-
um tegundum geðveiki.
Við raflost er um 115 volta
riðstraumur látinn fara í gegn-
um höfuð sjúklingsins í um það
bil þrjá-tíundu úr sekúndu. Vél-
in, sem gefur strauminn, er
þannig gerð, að hún hleypir ekki
í gegnum sig meiri rafstraum en
Ný aðferð við læknmgn á sumum
tegundum tauga- og geðsjúkdóma
hefur rutt sér mjög til rúms á imd-
anförnum árum. Þessi aðferð er á
ensku kölluð „Electric shock treat-
ment“. Manna á milli er hún hér á
landi kölluð ,,rafmagnssjokk“, en
mætti ef til vill kalla hana „raflost".
einu amper. Það er því engin
hætta á, að sjúklingurinn fái svo
mikinn straum í sig, að lífi hans
sé hætta búin.
Sjúklingurinn liggur í venju-
legu sjúkrarúmi eða sjúkrabekk
meðan aðgerðin fer fram.
Smyrsl, sem er góður straum-
leiðari, er borið á gagnaugun og
rafskautin sett þar á beggja
megin; eru þau fest með bandi,
sem bundið er um höfuð sjúk-
lingsins. Síðan er vélin sett í
gang.
Fyrstu áhrif rafstraumsins á
sjúklinginn eru þau, að hann
missir algerlega meðvitund.
Hann hefur ekki hugmynd urn
krampakastið, sem á eftir kem-
ur, og man ekkert eftir aðgerð-
inni þegar henni er lokið.