Úrval - 01.12.1947, Side 130

128
ÍJRVALi
kvalist 1 frá því hann var í fang-
elsinu. En honum batnaði ekki
við uppskurðinn. Hann símaði
til Ross vinar síns og bað hann
að koma. Ross brá við skjótt og
fór til Parísar, en honum virtist
ástand Wildes ekki eins alvar-
legt og hann hafði búizt við.
En í nóvemberlok versnaði
Wilde mjög og varð stöðugt að
gefa honum deyfilyf. Ross, sem
enn dvaldi í París, spurði
Wilde, hvort hann ætti að sækja
prest, því að hann minntist
gamals loforðs. Wilde sam-
þykkti það og presturinn kom.
Wilde hlaut síðan skírn og
hinztu smurningu, en var of
sjúkur til þess að neyta sakra-
mentisins. Ross sagði síðar, að
hann hefði aldrei hvatt Wilde
til að leita á náðir kirkjunnar
eða verið hrifinn af afturhvarfi
hans „því að það hefði verið
erfitt fyrir prest, að hlýða á
syndajátningu hans með fjálg-
um huga. En ég hafði lofað, að
ég skyldi koma með prest til
hans, þegar hann væri orðinn
svo langt leiddur, að hann gæti
ekki hneykslað neinn, og það
gerði ég.“
Við getum sagt, að afturhvarf
hans til kirkjunnar, þegar hann
var orðinn mállaus, hafi verið
heppilegasta lokaskrefið, sem
hann gat stigið, og hann steig
það, eins og allt, sem hann gerði,
af fullkominni einlægni, meðan
á því stóð.
Ross sat við banabeð Oscars
Wilde hinn 30. nóvember, þeg-
ar hann háði síðustu orustu
dauðastríðsins. Honum var orð-
ið erfitt um andardrátt. Nokkru
eftir hádegi tók hann síðasta
andvarpið, þjáningamar hurfu
og hann hvíldi í friði.
oo^eo
URVAL tímaritsgreina í samþjöppuðu formi.
Ritstjóri Gísli Ólafsson, Leifsgötu 16, Reykjavík. Afgreiðsla Tjamar-
götu 4, Pósthólf 365. Fæst hjá bóksölum um land allt.
ÚTGEFANDI : STEINDÓRSPRENTH.F.