Norðurljósið - 01.01.1970, Side 6

6
NORÐURLJÓSIÐ
Næsta dag kl. 6 síðdegis lögðum við af stað með góða skipinu
Trondur. Heitir það sjálfsagt eftir Þrándi í Götu. Héldum við
með því um hálftíma sjóferð til Rúnavíkur. Þar fórum við i land
og ókum norður Austurey. Heita má, að landinu hallaði alveg
ofan í flæðarmál. Undirlendið, sem er svo víða hérlendis, var þar
hvergi að sjá. Leiðin lá fyrst eftir malbikuðuin vegi, en síðar tóku
við malarvegir svipaðir vegum hér. Vegurinn lá svo yfir eyna
og ókum við þar yfir þrjár byggðir, minnir mig. Hét hin síðasta
Norður-Götur. Og þar hjó Þrándur sá, er með mótspyrnu sinni
gegn Noregskonungi, gerði nafn sitt og hæjar síns að orðtaki á
íslandi. Ég hélt, að hann hefði verið á móti kristnum sið. En ég
var fræddur um það, að sálmur væri til eftir hann. Mun sálmur
sá eldri en nokkur íslenzkur sálmur, býst ég við.
Vegurinn lá svo aftur vestur fyrir eyna, í norður, og loks kom-
um við til Leirvíkur. Þar beið ferja, Garðar að nafni, sem fiutti
okkur til Klakksvíkur. Lagði skipið að Ibryggju og ætluðum við
þar í land, en var gert skiljanlegt, að við ættum að fara af hinum
megin fjarðarins, sem þarna er örmjór að kalla. Þar beið okkar
Jóhannes á Kósini, og féllumst við karlarnir í faðma og kysstumst
að fornum færeyskum og íslenzkum sið. Fór hann með okkur
heim til tengdasonar síns og dóttur, og skyldum við öll dvelja þar.
Þar héldum við svo til í heila viku og lifðum dag hvern í dýrlegum
fagnaði, bæði þar og annars staðar, er okkur var boðið að koma.
Fer ekki ofsögum neitt af gestrisni og hjartanleik Færeyinga, er
þeir fagna gestum sínum. Svo stóð á, að konungurinn var væntan-
legur frá Danmörku í heimsókn í byrjun júlí. Sagði ég í gamni,
að þeir væru að æfa sig í að taka á móti kónginum, er þeir tóku
okkur svo vel. Hjartanlegri gátu viðtökurnar ekki orðið, þótt
kóngurinn ætti í ihlut, en ytri viðhöfn meiri og veizluhöld stærri
svo sem stöðu hans hæfði.
Vegna langra kynna við íslendinga og dvalar á íslandi á ungum
aldri skildi Jóhannes á Kósini mæta vel allt, er við sögðum. En
okkur gekk þá ver að skilja færeyskuna, einkanlega mér. Kona
mín komst þó furðufljótt niður í því, og gat ég innan fárra daga
notað hana sem túlk á þá lund, að hún sagði mér, hvað fólkið
væri að segja. Gekk henni og nokkuð vel að gera sig skiljanlega.
En það lenti oft í basli fyrir mér, nema ég gæti gripið til ensk-
unnar, og það var alloft. Unga fólkið lærir ensku í skólunum.