Norðurljósið - 01.01.1970, Side 14

14
NORÐURLJ ÓSIÐ
að túlka, eins og hann hafði áður gert, er þörfin krafði. Hann hefir
lært íslenzku af sjálfum sér, og er það vel af sér vikið. Ingálvur av
Reyni ók okkur hjónum og Pétri. Sonur Ingálvs á unglings aldri fór
með okkur. Hann var hálffeiminn að tala ensku við mig, en á öðru
máli gat ég ekki talað við hann. Hann á vafalaust eftir að læra meir,
en ég efast um, að jafnaldrar hans hér í gagnfræðaskóla hefðu gert
eins vel eða betur.
Fólkið á Eiði tók okkur ákaflega vel og stóð þar ekki áð baki öðr-
um af sínum ágætu landsmönnum. Elínborg fór ekki með í þessa
ferð. Hún kaus að hvíla sig. Var það hyggilegt af henni, því að seint
var komið theim.
Næsta dag, þriðjudag, vildi Pétur Háberg sýna okkur umhverfið
eitthvað. Við máttum ekki fara svo, að við hefðum ekki séð Kirkju-
bæ. Kirkjubær er nafn, sem allir íslenzkir menn ættu að þekkja. Þar
sat áður Jóhannes Paturson kóngsbóndi, kvæntur íslenzkri konu af
Austurlandi, sem stóð fast við hlið manns síns í baráttu hans fyrir
sjálfstæði Færeyja. Kirkjubær er líka tengdur nafni Sverris konungs.
Á leiðinni til Kirkjubæjar ókum við framhjá ungum manni Ijós-
hærðum, sem var þar að vinnu. Pétur stöðvaði bifreiðina og talaði
ofurlítið við hann og óskaði eftir meiri kynnum við hann. Mér skild-
ist á Pétri, að ungi maðurinn ætti i andlegum erfiðleikum. Bið ég nú
alla trúaða Iesendur, að lesa nú ekki lengra fyrr en þeir hafa beðið
Drottin Jesúm að birta sig þessum unga manni og kalla hann lil
fylgdar við sig. Unga fólkið á mikið rúm í hjarta Péturs. Hann stofn-
aði biblíulestrarflokk fyrir allmörgum árum. Var í honum 20 manns
af ungu fólki. Nú er talan komin upp í 200. Já, þetta er ekki prent-
villa. Það eru 200 manns í biblíulestrarflokki Péturs Hábergs, flest
ungt fólk, en eldra þó með.
Kirkjubær var sá staður í Færeyjum, sem fastast batt mig við sig.
Það greip mig sérstök tilfinning, er ég kom inn í stofuna rúmgóðu,
þar sem Sverrir konungur sat á skólabekk. Þetta er talið elzta timbur-
hús í Evrópu. Útveggir eru úr stokkum, það er staurum að gildleik á
við símastaura. Þeir eru festir saman á hornunum og kolsvartir af
biki. Þar er stór og gömul kirkja, sem aldrei var sett þakið á, ihlaðin
úr steini. Atti ihún að vera dómkrkja Færeyja, ef ég man rétt. Önnur
kirkja hefir verið reist þar skammt frá. Fengum við að skoða hana
gegn því loforði, að við skyldum draga skó af fótum okkar, því að
von var á kónginum innan tíðar. Fordyrisgólfið er lagt steinum