Norðurljósið - 01.01.1970, Side 37

NORÐURLJÓSIÐ
37
Eg skora á þig að ákveða frammi fyrir Guði, hvort þú ætlar að
vera heiðarlegur maður eða heiðarleg 'kona, kannast við synd þína
°g þörf og koma til Jesú til að öðlast miskunn þá, sem hann gefur.
Ef þú vilt halda áfram í synd þinni, ef þú vilt ekki þekkja sannleik-
ann, þá heldur þú auðvitað áfram án Krists. En fólk, heiðarlegt i
hjarta, sem vill gera rétt, mun taka á móti hinu blessaða tilboði
Guðs: að nálgast þig, ef þú vilt nálgast hann. Vilt þú gera það nú
í dag?
(Þýtt úr: „The Sword of the Lord,“ 14. febrúar 1969.)
Dranmnr grömlu koniiiiuar
Eg kynntist henni lítillega á Akureyri. Svo flutti hún til Reykja-
V|kur, og ég hafði að mestu gleymt henni. Þó lágu leiðir okkar sam-
an þar syðra stutta stund. Þá sagði hún mér draum, sem var á þessa
leið:
Hún þóltist stödd úti við. Á báðar hendur voru garðar eða vegg-
ir svo háir, að ekki sá yfir þá. Svo mjótt var bilið á milli þeirra, að
<‘kki gat hún snúið sér við. Hún gat ekkert, nema gengið áfram og
ekkert séð, nema himininn yfir höfði sér.
„Þetta dreymdi mig áður en veikindi mín byrjuðu,“ sagði hún.
I*au höfðu kostað hana annan fótinn og auðvitað langa legu.
Við ræddum þá eitthvað um það, hve gott það var, að hún gat lit-
ið upp, Jitið upp úr þröngum vegi þjáninga og þrenginga, litið upp
61 Guðs og leitað huggunar hjá honum, falið sig honum.
Hún hressstist í huga við að hugsa um þetta og sagði við mig, að
Euð hefði sannarlega sent mig til sín. Ég sá hana aldrei framar, svo
að ég muni til.
Ef þú vilt lesa í Postulasögunni, 12. kapítulann, muntu sjá þar
stormerkan kafla úr sögu kristins safnaðar, sem var í raunum. Einn
af leiðtogum hans hafði verið líflátinn. Annar lá í fangelsi og beið
dauða síns. Hvað gat fólkið gert? Það gat litið upp til Guðs í bæn
°g gerði það líka. Hann heyrði bænir fólksins, því að hann er bæn-
heyrandi Guð, sem megnar að frelsa. Hann tók í taumana og leysti
l’jón sinn úr fangelsinu og gerði það á sérstæðan hátt. Guð svarar
hæn. Biblían öll sýnir dæmi þess svo að segja frá upphafi til enda.
Ég varð samferða aldraðri konu stuttan spöl á Njálsgötunni í
Reykjavík. Hún sagði mér, að hún væri svo hjartabiluð, að hún gæti