Norðurljósið - 01.01.1970, Qupperneq 46

46
NORÐURLJ ÓSIÐ
um, skrapp ég að Sveinsstöðum og iheimsótti fólk, sem bjó í skóla-
húsinu. Fékk ég svo ferð með vörubifreið til Miðfjarðar á gamlaárs-
dag, hélt að Söndum og gisti þar. Dreymdi mig þá um nóttina, að
ég væri kominn að Melstað. Átti að jarða þar móður mína. Þótti mer
vera vetur og eigi allmargt fólk við jarðarförina. Þó sá ég þar mann,
er ég bjóst eigi við, að vera mundi viðstaddur. Er lokið var jarðar-
förinni, héldum við feðgar heimleiðis. 'Höfðum við hest og sleða,
og sat faðir minn á sleðanum, að minnsta kosti, er nær dró Finn-
mörk.
Fimm árum síðar, rétt eftir áramót, var útför móður minnar gerð
á Melstað. Meðal þeirra, sem ég sá þar í veruleikanum, var maður-
inn, sem ég átti enga von á. Faðir minn sat á sleðanum þar, sem mig
hafði dreymt það. Með hverjum ráðum var mér sýnt þetta þessa
nótt? Og hvers vegna? Spyr sá, er eigi veit. Foreldrar mínir heyrðu
ekki til Melstaðarsókn, heldur Staða?hakka. Og helzt hefði móðir
mín viljað láta Ieggja sig til hinztu hvíldar að Efra-Núpi í Núpsdal.
Þar hvíldi fólk, sem hún hafði átt sem fornvini.
Lykill týndur og fundinn.
Sögu þessa mun ég áður ihafa ibirt í Norðurljósinu. Hún er vel
þess verð, að þeir lesi hana aftur, er áður hafa séð hana þar. Hinum
verður hún ný.
Svo bar til eitt sunnudagskvöld, er ég var á Söndum, að þar voru
staddir gestir. Yar þá mikið rætt um trúmál, því að fyrirlestur hafði
verið haldinn þá um daginn á Hvammstanga. Hét sá Halldór Sig-
urðsson, verzlunarmaður á staðnum, er flutti hann. Efni þessa er-
indis hans var frásögn af ferð hans til Hollands þá um sumarið.
Þangað fór hann til að hlýða á kenningar Krishnamurtis hins ind-
verska, er margir ihöfðu talið og trúað, að Kristur mundi birtast í,
er hann hirtist í annað sinn hér á jörðu. Eigi rættist draumur þeirr-
ar óskhyggju. En Krishnamurti gerðist kennari og leiðtogi þeirra,
sem fylgja vildu kenningum hans. Var mikið um hann ritað og rætt
í þá daga.
Er líða tók á kvöldið, gerðist mér heitt þar inni á Söndum, fór út,
því að tungl skein glatt í heiði. Fékk ég mér fyrst hlaupasprett nið-
ur á sandinn, en rölti svo í hægðum mínum heim. Á leiðinni tók ég
upp vasaúr mitt og gáði að tímanum, lét svo úrið aftur í vasann. Er
enn leið meir á kvöldið, fylgdi ég Bjarna á Bessastöðum vestur á