Norðurljósið - 01.01.1970, Side 56

56
NORÐURLJÓSIÐ
á ný kaflann: „Kemur allt frá hendi Guðs?“ Ákvað ég, að hið næsta,
sem kæmi fyrir, skyldi ég taka sem kæmi það frá hendi Guðs.
Þess varð ekki langt að bíða. Gestir tveir voru staddir hjá mr.
Gook. Fékk þá Kristín þær fréttir, að Freygerður, systir hennar,
hefði fengið slag austur í Bárðardal. Móðir Kristínar, Soffía, var þá
komin á heimili dóttur Freygerðar, sem hét eftir ömmu sinni. Nú
varð þessi Soffía yngri að fara austur í dalinn til að hjúkra móður
sinni, en móðir þeirra Freygerðar og Kristínar var flutt að Sjónar-
hæð, þá orðin fjörgömul. Þetta allt gekk svo nærri Kristínu ásamt
göngu í ófærð heim til mömmu sinnar, að hún fór í rúmið. Gamla
konan varð líka lasin. Þannig var þá ástandið: tveir gestir og tveir
sjúklingar. Kom sér þá vel, að ég kunni orðið til heimilisverka. Tók
ég þetta allt, sem kæmi það beint frá hendi Guðs til mín, þjónaði þá
með glöðu geði, og allt fór vel á Sjónarhæð. — Freygerður fékk
aldrei aftur heilsuna, lifði þó í mörg ár eftir þetta.
Síðar kom sér oft vel kunnátta mín í þessari grein, þótt lítil væri.
Stundum fengum við inflúenzu öll í einu. Tók ég þá upp þann sið,
að fylgja alltaf fötum og sinna þörfum mr. Gooks og Kristínar. Lá
ég svo fyrir á milli. Eins var það, er reistur var skálinn við Ástjörn,
er barnastarfið hófst þar fyrsta sumarið, er þar voru drengir í viku
tíma. Hafði ekki fengizt ráðskona, eða ekki verið reynt að afla sér
þeirrar hjálpar með nægum fyrirvara. Sá ég þá um heimilisstörfin
þar. Sama gilti, er þau mr. Gook og Kristín, er þá var orðin seinni
kona hans, fóru í ferð sína umhverfis hnöttinn. Þá sá ég um mat
minn sjálfur. Það gerði ég lrka, er þau fóru frá Íslandi sumarið
1955, er heilsa Arthurs, eins og hann var nefndur þá, bilaði svo, að
hann gat ekki haldizt lengur við á íslandi. En þau höfðu eignazt
þvottavél í hnattferðinni, og þá gat ég líka þvegið af mér og sléttað
þvott minn sjálfur.
Er Arthur og Kristín komu heim úr hnattferð sinni, var hann
þreyttur. Þar sem ég hafði nú gert ýmislegt upp á eigin spýtur, sem
áður hafði verið í höndum hans, vildi ég, að hann gerði þá breyt-
ingu, að ég væri, t. d., látinn halda áfram að sjá um útgáfu Norður-
Ijóssins, eins og ég gerði í fjarveru hans, svo að það gæti haldið
áfram að koma á réttum tíma. En mikið hafði oft skort á, að það
kæmi út á tilsettum tíma vegna ferðalaga hans og ýmiss konar ann-
ríkis, þar á meðal lækningastarfs hans. Vildi ég, að hann skrifaði
það, sem hann gæti, í blaðið, en ég sæi um útgáfuna. Gæti hann þá