Norðurljósið - 01.01.1970, Qupperneq 69

norðurljósið
69
þessum sporum. Öll framtíð ihans í þessum heimi og í hinum ókomna
fer nú eftir því, að Ihann velji rétt. Eg get vel hugsað mér, að englar
himinsins og andaverur vonzkunnar bíði sem í ofvæni eftir að sjá,
hvað ihann Zakkeus veiur. Eg get vel ímyndað mér, að þögul bæn
streymi frá hjarta frelsarans upp til Föður síns, bæn um náð og
hjálp handa þessum manni, sem nú er að taka þá ákvörðun, sem
mikilvægust verður á allri ævi hans.
Zakkeus tekur ákvörðun. Hann ákveður að gera iðrun og trúa
fagnaðarboðskapnum. Hann ákveður að gera rétt að treysta kenn-
tngu Jesú og leggja þar með líf sitt og framtíð alla í hendur honum.
Hann gengur fram og segir við Jesúm: „Sjá, Herra, helming eigna
minna gef ég fátækum, og hafi ég haft nok'kuð af nokkrum, gef ég
honum það ferfalt aftur.“
Þetta var iðrun, sem var Guði að skapi. Þetta var afturhvarf, sem
öllum er til fyrirmyndar. „Elska skaltu náunga þinn eins og sjálfan
þig,“ bauð lögmál Drottins. Vel má vera, að Drottinn Jesús hafi í
tali sínu við Zakkeus vitnað til þessa boðorðs. Eitt er víst: Zakkeus
ákveður að breyta eftir þessu hoðorði. Náungi hans, fátæka fólkið,
skal fá helming allra auðæfa hans. Þetta var kærleikur. Hann Zakke-
us var kominn út á kærleikans hraul. Var hann ekki fullkomlega
frelsuð sál? „Kærleikurinn breiðir yfir alla hresti,“ segir í ritning-
um Gyðinga. Breiðir hann þá ekki eins y.fir eigin hresti sem ann-
arra manna?
Fyrrverandi prestur í frikirkjunni skozku segir frá þessu atviki,
sem hér skal greina frá. Finnst það skráð í „Decision“ (Ákvörðun)
hlaði dr. Billy Grahams, október fyrra árs, 1968. Sagan er á þessa
leið: Maður var að halda vakningarsamkomur. Meðal þeirra, sem
komu fram til viðtals eftir eina samkomu, var ungur maður. Sam-
vizkan hafði eitthvað vaknað og ónáðaði hann. Það hafði hent hann,
að ung stúlka, sem vann hjá einhverri hefðarfrú, var orðin þunguð
af hans völdum. Vegna stéttar sinnar og auðæfa gat hann smeygt
ser undan álbyrgð verknaðar síns og látið hana fal’la á stúlkuna og
skömmina líka. Leiðbeinandinn var ekki verki sínu vaxinn og sagði:
„Kæri. ungi 'bróðir, allt, sem þú þarft að gera, er að játa þetta fyrir
Guði, og Golgata mun íhylja það.“ Með þessu átti maðurinn við, að
friðþægingardauði Krists leysti hann undan allri ábyrgð. Allt væri
fyrirgefið vegna þess, að Kristur dó í stað okkar syndugra manna.
Ungi maðurinn ætlaði að hlýða þessari ráðleggingu. En hann