Norðurljósið - 01.01.1970, Síða 83

norðurljósið
83
hafiS þér ávallt hjá yður, en mig haficf þér ekki ávallt.“ Sam
kvæmt heimild Jóhannesar heindi Kristur þessum -orSum fyrst og
fremst til Júdasar. Þau eru nokkuð skörp áminning. HvaSa áhrif
gat hún haft á Júdas?
ViS erum vön aS líta á Pétur sem foringja postula Krists. En er
þaS víst, aS hann Ihafi þá veriS í mestu áliti í hópnum? Ekki er ó-
líklegt, aS Júdas hafi notiS meira álits. Honum var falin gjaldkera-
staSan. Hann hafSi pyngjuna, segir Jóhannes. Almennt mun litiS
svo á, aS hann hafi veriS úr Júdeu. Hinir voru úr Galíleu. Júdeu-
húar töldu sig fremri Galíleumönnum, þeir töluSu hreinna mál, og
hjá þeim var höfuSborgin og musteriS, „ySar mikla ofdramhsefni“,
eins og GuS sagSi fyrrum fyrir munn eins af spámönnunum. Júdas
gat vel litiS dálítiS stórt á sig, hæSi vegna ætternis og vegna þeirrar
stöSu, sem hann gegndi í lærisveinahópnum. ViS páskamáltíSar-
horSiS skipar hann heiSurssætiS viS hliS Krists. ÞaS er aS vísu ekki
sagt, en kemur óbeint fram. Skal þaS lítiS eitt rakiS hér.
ViS verSum fyrst aS minnast þess, aS hvorki Kristur né postul-
arnir sátu til borSs, heldur lágu þeir á vinstri hliS á dýnum, sem
raSaS var umhverfis langt borS, svo aS þær mynduSu skeifu. Innan
í skeifunni var þá langborSiS, og stóS annar endi þess nokkuS út úr
henni. Ef staSiS var framan viS borSendann, var húsbóndasætiS
vinstra megin. Framan viS Jesúm, viS brjóst hans, var Jóhannes, en
í ’heiSurssætinu vinstra megin hlýtur þá Júdas aS hafa veriS. Sósu-
fatiS var beint framundan Jesú, og í þaS dýfSi hann bitanum, sem
hann rétti Júdasi. Hann hefSi ekki náS til aS rétta honum bitann,
nema vegna þess, aS hann var honum næstur.
Hvers vegna var þá Júdas í heiSurssætinu? AnnaS hvort var hon-
i’m 'boSiS þaS, eSa hann tók sér þaS sjálfur. Eftir áminninguna, sem
Pétur fékk viS fótaþvottinn, hefir hann tekiS lægsta sætiS, yzt til
hægri og beint á móti Jóhannesi. En hafi nú Júdas tekiS sér heiSurs-
sætiS sjálfur, hefir hann taliS sig maklegastan aS njóta þess. MeS
öSrum orSum: hann hefir litiS dálítiS stórt á sig, og líka hefir hann
notiS álits eins og segir hér á undan, þar sem hann var gjaldkeri.
Hvernig er svo skapgerS þeirra manna, sem líta sjálfa sig stórum
augum, sem þykjast vera öSrum fremri vegna ætternis eSa stöSu?
Þeir eru haldnir sjálfsáliti, sem getur orSiS aS hroka. t OrSskviS-
um sínum kallar Salómó hrokafullan mann spottara og segir: „Spott-
aranum er ekki vel viS aS vandaS sé um viS hann.“ ÞaS er sjálfs-