Norðurljósið - 01.01.1970, Page 133
NORÐURLJÓSIÐ
133
KRISTÍN
SIGFÚSDÓTTIR,
frá Syðri-Völlum.
ágrrip
ævisögfii
minnar
Ég fæddist í fagurri sveit, sá þar geisla sólarinnar og viðbrögð
vorsins, dýrð blómanna, fjallið og hlíðar þess. Skammt frá bæjar-
veggnum var yndislegt gil, grænt og gleðjandi með yl þeirrar sælu,
sem ómögulegt er að lýsa. Þar tókst fuglunum vel að vegsama vorið
og ríki þess. Þar rann lygn á sinn veg til sjávar, og „fénaður dreifði
sér um græna haga.“
Hver hafði svo, skapað þetta allt og leyft okkur að njóta þess til
unaðs og afkomu? Það vildi ég vita og fékk fljótt að vita það og
annað enn meira.
Ég var þriggja ára, komin hátt á fjórða ár, þegar ég spurði:
„Hvers vegna er allt svona fallegt á jólunum? Þá líður öllum svo
vel og vilja gera allt til góðs, og jafnvel skepnurnar eru sælli og ein-
hvern veginn öðruvísi en venjulega?“ Þá var mér einu sinni enn
sögð jólasagan frá Betlehem, —■ sagan um heilaga barnið, sem var
Iagt hér í jötu. Ó, hvað ég hrökk við, þaðan voru þá öll þessi áhrif
og sæla. Þá brann ég af þeirri þrá, að fá að sjá það blessaða barn
sem fyrst, er farið var svona ógætilega með. Hvort mundi það brosa
eða gráta?