Hugur - 01.01.2004, Qupperneq 165

Lífpólitísk framleiðsla
163
ræðingar hrifa (sjá hluta 3.4). Þessi þriðji þáttur, með áherslu sinni á fram-
leiðni hins áþreifanlega og hins líkamlega, er gríðarlega mikilvægur í net-
kerfiim hinnar lífþólitísku framleiðslu samtímans. Verk þessa skóla og grein-
ing hans á almennum vitsmunum eru þannig vissulega skref fram á við, en
hugtakarammi hans reynist of ómengaður, allt að því himneskur. I lokagrein-
ingunni krafsa þessar nýju hugmyndir aðeins í yfirborðið á framleiðandi
hreyfikrafti hins nýja fræðilega ramma lífvaldsins.40
Ætlunarverk okkar er því að byggja á þessum tilraunum, sem að hluta til
hafa borið árangur, til að koma auga á þá möguleika sem kunna að búa í líf-
pólitískri framleiðslu. Einmitt með því að leiða saman með heilsteyptum
hætti ólík ákvarðandi einkenni hins lífpólitíska samhengis, sem við höfum
lýst fram að þessu, og beina þeim aftur að verufræði framleiðslunnar mun
okkur takast að bera kennsl á hina nýju birtingarmynd hins lífpólitíska heild-
arlíkama, sem kann engu að síður að reynast jafn ósamkvæmur sjálfum sér
og hann er þversagnakenndur. Þessi líkami verður ekki að formgerð með því
að hafna hinum upphaflega framleiðslukrafti sem gaf honum líf, heldur með
því að viðurkenna þennan sama kraft; hann verður að tungumáli (bæði vís-
indalegu og samfélagslegu tungumáli) vegna þess að hann er mergð stakra
og ákvarðaðra líkama sem leita tengsla. Hann er því bæði framleiðsla og end-
urframleiðsla, formgerð og yfirbygging, því hann er líf í fyllsta skilningi og
stjórnmál í tilhlýðilegum skilningi. Greining okkar verður að kafa niður í
þann frumskóg ákvarðaðrar framleiðslu og átaka sem hinn lífpólitíski heild-
arhkami býður okkur.41 Samhengi greiningar okkar verður því að vera fram-
vinda lífsins sjálfs, samsetningarferli heimsins og sögunnar. Greininguna má
ekki setja fram í gegnum huglæg form heldur inni í samþjöppuðum marg-
breytileika reynslunnar.
39 [‘Fjölvæddur' er þýðing á massifted.]
40 Ramminn sem slík rannsókn byggir á er bæði hennar mikli auður og raunverulega takmörkun. Grein-
ingin verður í raun að fara út fyrir takmörk „verkamennsku“- (oferaista) greiningar á kapítab'skri þró-
un og ríkisgerðinni. Gayatri Spivak varpar ljósi á aðrar takmarkanir hennar í In Other Worlds: Essays in
Cultural Politics (New Yorlc Routledge, 1988), bls. 162, en hún heldur þeirri staðreynd einarðlega fram
að virðishugmyndin í þessari hefð marxískrar greiningar kunni að gagnast í ráðandi löndum (að sam-
hengi ákveðinna strauma femínískrar kenningar meðtöldu) en að hún missi algjörlega marks í tengsl-
um við hin undirokuðu landsvæði veraldar. Spurning Spivak er vissulega afar mikilvæg þegar sá vandi
sem við fáumst við í þessari rannsókn er annars vegar. Það má raunar segja að frá aðferðafræðilegum
sjónarhóh sé dýpstu og heilsteyptustu spurningasamstæðu sem hingað til hefúr verið mynduð í
gagntýni á lífþólitík að finna í femínískum kenningum, einkum marxískum og sósíahskum femínista-
kenningum sem leggja áherslu á vinnu kvenna, hrifvinnu og framleiðslu lífvalds. Þetta er sá rammi sem
kann að henta hest til þess að endurvekja aðferðafræði hins evrópska „verkamennsku“-skóla.
41 „Ókyrrðarkenningar“ um alþjóðaskipan, og jafnvel enn frekar um nýja heimsskipan, sem við höfum
þegar gert að viðfangsefni okkar (sjá einkum verk J.G. Ruggie), forðast yfirleitt í skýringum sínum á
orsökum ókyrrðarinnar allar vísanir í mótsagnakennt eðh kapítalískra tengsla. Félagsleg ókyrrð er álit-
in einber afleiðing alþjóðlegs hreyfikrafts í milliríkjasamskiptum og þannig má laga ókyrrðina að fag-
legum takmörkunum alþjóðastjórnmálafræðinnar. Samfélags- og stéttabarátta er hulin með greining-
araðferðinni sjálfri. Frá þessum sjónarhóli er því í raun ókleift að öðlast skilning á hinu „framleiðandi
biosu. Svipað er uppi á teningnum hjá höfundum heimskerfis-viðhorfsins [þýð.: world-systemsperspec-
tivé\ , sem beina sjónum sínum einkum að hringrás kerfisins og kerfisbundnum kreppum þess (sjá
skrif Wallerstein og Arrighi sem áður var vitnað til). Heimur þeirra (og saga) er í raun án sjálfsvera.
Það sem þeir fara á mis við er virkni hins framleiðandi lífs, eða öllu heldur sú staðreynd að auðmagn
er ekki hlutur heldur félagsleg tengsl, fjandsamleg tengsl, þar sem framleiðandi hf mergðanna blæs
hfi í aðra hliðina.