Tímarit Máls og menningar - 01.12.1975, Blaðsíða 55

Kdta Lovísa
stórum skrúðgarði sem umgirtur er rimlagirðingu með háu hliði. Sjálfur
er skálinn úr viði, málaður í skringilegu samblandi af kínverskum stíl og
evrópskri endurreisn. Hann er tengdur matgerðarstofu og brugghúsi með
mjóum ranghölum, og á hliðum hans eru vængjadyr, svo að í góðu veðri
er auðvelt að hleypa inn laufa- og blómaangan. Þarna er líka rúm fyrir
fjölda fólks.
I dag heilsaði gestunum fögur sjón, því bæði girðingin og trén, svo og
skálinn sjálfur voru öll krökk af marglitum skrautljósum. Og ekki var
síðra um að litast inni. Undir þakinu voru strengdar langar blómafléttur
og í þeim héngu litfögur pappaljósker. Milli raflampanna á veggjunum
var allt þakið fánum, greinum og blómsveigum. Uppi við sviðið stóðu
pottar með blaðjurtum og á rauðu fortjaldinu blasti við mynd af skrípi-
trúð. Meðfram öðrum langveggnum stóð blómskreytt matborð, þar sem
gestir Jakoby-hjónanna gátu gætt sér á sumarbjór og kaldri kálfasteik:
lögfræðingar, liðsforingjar, heildsalar og listamenn, alls konar höfðingjar
með konur sínar og dætur - áreiðanlega vel hundrað og fimmtíu manns.
Karlmenn voru bæði dökkklæddir og í ljósum sumarfötum, því hér ríkti
hispursleysið eitt. Herrarnir hlupu sjálfir með ölkollurnar að ámunum sem
trónuðu uppi við vegginn. Hér blandaðist saman greni- og blómaangan,
matarlykt og eimur frá bjórtunnum og ilmvötnum. Glamur í borðáhöld-
um, skvaldur og hlátrar fylltu loftið... Málflutningsmaðurinn sat ein-
trjáningslegur og umkomulaus fyrir enda eins borðsins, nálægt sviðinu.
Hann drakk lítið og átti sýnilega erfitt með að halda uppi samræðum við
borðdömu sína, konu Havermanns ráðuneytisstjóra. Hann átti örðugt um
andardrátt og hengdi niður munnvikin, vot dapurleg augu hans störðu í
þunglyndislegri undrun á glauminn og flírulætin í salnum, eins og á hverja
aðra óskiljanlega ráðgátu.
Nú voru stórar tertur bornar á borð og menn byrjuðu að drekka létt
vín og halda skálaræður. Hildebrandt borgarleikari hélt ræðu til heiðurs
bjórnum og notaði ótæpt grískar og latneskar tilvitnanir. Witznagel með-
dómari flutti minni kvenna og drakk viðstöddum konum til með glæsileg-
um tilburðum. Hann tók hnefafylli af blómum úr einu kerinu og líkti
hverju þeirra við hefðarfrúrnar í kringum sig. Omru Jakoby, sem sat and-
spænis honum í gulum silkikjól, kallaði hana „fegurstu systur terósar-
innar“.
Að þessu ávarpi loknu strauk Amra yfir mjúkan hvirfilinn og kinkaði
kolli til eiginmanns síns, sem reis óðara á fætur og næstum því gekk af
293