Skírnir - 01.01.1956, Blaðsíða 18
16
Peter Hallberg
Skirmr
fram allt haft í för með sér mikla styttingu. Tala orða í
fyrstu gerðinni er 349, en 83 í annarri:
Ólafur Kárason hugsaði oft eins og stúlka, en Örn Úlfar
hafði sjónarmið sem ekkert gat raskað, hugsun hans skip-
aði tilfinningunum í ákveðna umgerð en var ekki pendúll
þeirra. Hann hafði ekki eina lífsskoðun þegar sólin skín,
aðra þegar dimmir nótt, sneyddur heigulshætti bjartsýnis-
mannsins. Ólafur Kárason var fljótandi vatn sem sitrar
inn á ólíkum stöðum, en hefur ekki ákveðinn farveg; í
augum hins mjúklynda vinar síns var örn Úlfar sá klett-
ur þar sem ránglæti heimsins átti að brotna, einn mátt-
ugur, fagur og ógnþrúnginn vilji.
Beina mætti athyglinni að nokkrum smáatriðum, sem hald-
ið er við þessa endursamningu. Myndin um pendúlinn, sem
í fyrstu er dálítið óskýr, er nú komin í rökrænt samhengi og
hittir í mark. Það er ekki framar sagt, að það búi máttugur
vilji í Erni Úlfari, heldur er honum sjálfum lýst sem þess-
um vilja — stutt, gagnort, áhrifaríkt.
Breytingarnar í næstu gerð, sem er vélrituð, eru aðallega
fólgnar í nokkrum tilfærslum, auk frekari styttinga, svo að
orðafjöldinn er nú aðeins 70. Þessi fágun er einnig mikil-
væg á listræna vísu. Þessi nýja gerð verður þó ekki birt hér,
þar sem hún er — ef frá eru skildar nokkrar minni háttar
lagfæringar, gerðar eftir á með bleki -— nákvæmlega eins og
prentaði textinn.1)
Ef til vill mundu sumir vilja fullyrða, að hætta væri á, að
ferskleikinn glataðist við svo þrotlausar umbætur. Slíkar
áhyggjur eru nánast runnar af barnalegum eða rómantískum
hugmyndum um vinnubrögð skálda. Það er vafalaust til bæði
meðal lærðra og leikra eðlileg tilhneiging til að hugsa sér
verk þeirra sem beina tjáningu á persónuleika þeirra og
reynslu, á svipaðan hátt og einkabréfið er spegilmynd þess,
sem skrifar. En ferskleiki í list er ekki sama og ferskleiki í
reynd. Það, sem í skáldskap sýnist duttlungar og hressilegt
áhyggjuleysi, getur verið árangur kænna hugleiðinga, óra-
1) Handrit Húss skáldsins hafa vinsamlegast veríð mér léð af mag. art.
Elisabeth Munksgaard, Kaupmannahöfn .