Skírnir - 01.01.1956, Blaðsíða 209
Skírnir
Wolfgang Amadeus Mozart
207
megi vinna yðar tign, sem eruð svo mikill. ... “ „Já,
drengur minn, en ég hefi enga lausa stöðu handa yður,
mér þykir það leitt. Ef einungis væri hér einhver staða
laus.“ „Ég fullvissa yðar tign um, að ég mundi gera garð-
inn frægan hér í Miinchen.“ „Já, en það er til einskis.
Engin laus staða.“ Og að svo mæltu gekk hann hurt.
Ég hneigði mig og kvaddi."1)
Frá Munchen var haldið um Augsburg til
ann íeim. Mannúeim. Þar höfðu þau mæðginin lengri
viðstöðu en ráðgert hafði verið, enda var í Mannheim ágæt
ópera um þessar mundir, og hljómsveitartónlist stóð þar með
meiri blóma en á nokkrum öðrum stað:
„ . . . Hljómsveitin er afbragð og stór. Tiu eða ellefu fiðl-
ur á hvora hlið, fjórar lágfiðlur, tvö óbó, tvær flautur,
tvær klarinettur, tvö horn, fjórar knéfiðlur, fjögur fagott,
fjórar bassafiðlur, enn fremur trompetar og bumbur. . . .
Þeir leika vel, en ég vildi ekki láta þá flytja eina af messum
mínum. Hvers vegna ekki? . .. Af því að þeir hafa þær
verstu söngraddir, sem til eru. Ástæðan er sú, að ítalii
eru hér illa séðir um þessar mundir. Hér eru aðeins tveir
söng-geldingar, báðir gamlir, og eiga að fá að verða hér
ellidauðir. Sá með sópranröddina kysi helzt að syngja alt-
rödd, hann kemst ekki lengur á hæstu tónana. Drengirn-
ir, sem hér starfa, eru vesælir. Tenórarnir og bassarnir
eru engu betri en jarðarfararsöngvaramir heima.“2)
Löngunin til að láta óperutónlistina til sín taka sótti ákaft
á Mozart, eins og marka má á þessum bréfkafla:
„ . . . Mig langar svo ósegjanlega til að semja óperu enn
einu sinni. .. . Það þarf ekki annað til en að ég heyri
minnzt á ópemr eða fari í söngleikahús og heyri sungið,
þá er ég óðara kominn úr jafnvægi . .. “3)
Og í öðru bréfi, sem að vísu er skrifað nokkru síðar4), segir
hann um ópemgerð:
„ . .. 1 söngleik verður skáldskapurinn að þjóna tónlist-
inni; ástriðurnar, hvort sem þær era ofsalegar eður eigi,
1) 29.—30. sept. 1777. 2) Til föðurins, Mannheim 4. nóv. 1777.
3) Til sama ll.okt. 1777. 4) 26. sept. 1781.