Skírnir - 01.01.1956, Page 212

210
Jón Þórarinsson og Árni Kristjánsson
Skimir
hjarta, sem gerír þig blindan fyrir löstum þeirra, sem
syngja þér lof og hefja þig til skýjanna, og það veldur því,
að þti lætur leiðast til að gjalda þeim traust og hollustu í
móti. En þegar þú varst ungur drengur, gekk hæverska þín
svo úr hófi fram, að þú grézt, er þér var hælt um of. . .
Wolfgang átti í harðri baráttu við sjálfan sig, en virðingin
fyrir föður hans varð hinni ungu ást sterkari. Brottfarardagur
hans áleiðis til Parísar var ákveðinn, -—- en Aloysía Weber
varð eftir í Mannheim.
p , En móttökurnar í París voru nú ekki jafnhjartan-
legar og áður, enda var Mozart nú ekki undrabarn
lengur, —• hann var orðinn 21 árs gamall. Vinir hans, sem
verið höfðu, reyndust ekki eins hjálpfúsir og vænzt hafði ver-
ið, að undanteknum Grimm baróni1), sem einn sýndi veru-
legan lit á að vilja hjálpa hinum unga snillingi áleiðis. En ár-
angurinn varð ekki svo sem skyldi, eins og þessi tvö bréf til
föður hans sýna:
„ . . . Þegar Monsieur Gossec,2) sem þér eflaust kannizt
við, sá fyrsta kórþáttinn minn, sagði hann við Monsieur
Le Gros,3) (ég var ekki viðstaddur), að hann væri char-
mant og myndi áreiðanlega sóma sér vel, orðunum væri
vel hagað og færu yfirleitt prýðisvel við sönginn. Hann
er ágætur vinur minn, en engu að siður leiðindaskrjóð-
ur. Ég ætla mér ekki einungis að semja einn óperuþátt,
heldur heila óperu en deux actes. Leikhöfundurinn er þeg-
ar búirm með fyrsta þáttinn, en Noverre (sem ég borða
dögurð hjá, hvenær sem mig lystir) kom þessu öllu í
kring, og gaf mér raunar hugmyndina líka. Ég hefi hugs-
að mér að kalla verkið „Alexandre et Roxane“. Madame
Jenomé er líka stödd í París. Nú ætla ég að semja sin-
fonia concertante fyrir flautu (Wendling), óbó (Ramm),
hom (Punto) og fagott (Ritter). Punto spilar magni-
1) F. M. von Grimm (1723—1807) var af þýzkum ættum, en dvaldist
mestan hluta ævi sinnar í París og varð áhrifamikill í frönsku tónlistarlifi.
2) F. J. Gossec (1734—1829), frægt óperuskáld.
3) Le Gros, stjómandi concerts spirituels í Paris, en svo nefndust tón-
leikar, sem haldnir voru á páskaföstunni ár hvert.