Úrval - 01.12.1945, Side 46

Úrval - 01.12.1945, Side 46
44 ÚRVAL grannanna og fá hjá þeim eld,“ sagði McCollom borginmann- lega. Hann gerði það líka, og svo reyktum við öll, þeir svörtu og við, sitt á hvorum hólnum. Flugvélin hafði varpað niður einhverju af matvælum, en sú fallhlíf hafðí lent niður í skóg- inn í grendiimi. Okkur var nú hugsað til hinna gómsætu rétta, sem biðu okkar, kannske aðeins steinsnar í burtu. „Það er aðeins tvennt, sem mig klýjar við,“ sagði ég í leiðslu, ,,og það eru niðursoðn- ir tómatar og rúsínur.“ McCollom og Decker voru báðir framúrskarandi félagar og komu ætíð 'fram af sérstakri hugprýði. T. d. vissum við hin ekki fyrr en. iöngu seinna, að McCollom var rifbeinsbrotinn. Decker var augsýnilega mikið særður, en þó miklu meira en við héldum, og kom það síðar á daginn. Mú staulaðist hann í humátt á eftir McCollom, staðráðinn í að gera sinn hluta af skyldustörfunum. Þegar þeir komu aftur tii foaka, glottu þeir eins og apar. í höndunum báru þeir allar niðursuðudósirnar, sem fundist höfðu, og í þeim öll- um voru eintómir — tómatar! Seinna fóru þeir aftur á stúf- ana og fundu þá nokkra böggla með lyfjum, sárabindum og tygilknífum. McCollom bjó um sár okkar hinna. Honum hlýtur að hafa flökrað við að sjá fæt- urna á mér, engu síður en mér sjálfri. Kálfarnir voru útsteypt- ir af stórum, vessandi fleiðrum og drep var einnig hlaupið í ristarnar og aðra höndina. Ég var milli vonar og ótta um, að ég misti fætuma, en þetta var hvorki staður né stund fyrir móðursýki. Ég aðstoðaði Mc- Collom við að bera smyrsl í sár- in og binda um þau. Félagar mínir litu á mig með- aumkunnarfullir. Þeir voru óhreinir og úfnir og báru lítinn keim af Hollywood-hetjunmn, sem vaða eld og vatn, án þess að missa svo mikið sem brotin úr buxunum! „Þú ert sannkölluð hryggðar- mynd, Maggí!“ sagði Decker og andvarpaði. „Þið eruð nú hvorugir eins og klipptir út úr tízkublaði, sýnist mér,“ svaraði ég hvefsn- islega. Þeir voru engu síður skítugir en ég, og þar á ofan með fjögurra daga skegg. „Þá er að snúa sér að þér, Deeker,“ sagði McCollom. Við reyndum ekki að gera að svöðu-
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.