Úrval - 01.12.1945, Side 77

Úrval - 01.12.1945, Side 77
KONAN 1 SNJÖHÚSINU 75 þeim, og síðan tók hún til að klóra sér á nýjan leik, stein- þegjandi. Mér hafði virzt kona Kak- oktos fúl í skapi nokkra undan- farna daga. Ég minntist á þetta við Paddy Gibson eitthvert sinn, er við vorum að borða kvöldmatinn og sagði svo and- artaki síðar: „Hvað er hann að gera hér allan þennan tíma, þessi Kuks- kun frá Adelaide skaganum?“ Paady brosti. „Þarna hefirðu dottið ofan á dálítið," sagði hann. „Það er hans vegna, sem hún er í svona æstu skapi. Kakokto og Kukskun voru að hafa kvennaskipti, og konurn- ar voru ekki spurðar ráða frem- ur en venja er til. Konu Kakokto líkar ekki Kukshun. Dálítið sorglegt, finnst þér það ekki? Þetta hefir komið henni úr jafnvægi. Hún er ein af þeim fáu konum hér, sem þykir vænt um manninn sinn. Kakokto er nokkuð sama um hana, og hann lánar hana hverjum sem hafa vill. Það er í fyrsta lagi venja, sem halda verður í heiðri, og svo hefir vináttan skyldu í för með sér.“ Hann tók nú að skýra mér frá, að kvennakaup væru algeng meðal Eskimóa. Slíkt ber ekki vott um gestrisni eins og hjá sumum öðrum frumstæðum þjóðum. Á Suðurhafseyjum hafði ég sjálfur hitt fyrir höfð- ingja, sem fögnuðu mér með því að bjóða mér dóttur sína eða báðu mig að velja einhverju af konum þorpsins til fylgilags. Hér var öðru máii að gegna, einungis um félagslyndi að ræða, kurteisissið, sem vinir og heimsækjendur fylgdu. Eski- móar veiða oft í félagi, og þetta þótti sjálfsagt meðal veiðifé- laga, hvíld frá tilbreytingar- leysi tilverunnar. Meðal giftra manna var aldrei um neina milligjöf að ræða. Hinsvegar mundi „vel uppalinn" piparsveinn launa vini sínum slíkan greiða með einhverri smágjöf. Ráða kon- unnar var aftur á móti aldi'ei leitað og henni engu launað, þó að hún væri annar aðili þessar- ar kurteisisvenju. Meðal ann- arra siðareglna var ein sérstak- lega ströng: Eiginmaðurinn hafði einn rétt til að ráða fyrir konu sinni. Sá, sem bar fram beiðni sína við konuna sjálfa, varð stórum brotlegur við siða- reglurnar og alvarlegir árekstr- ar hlutu að verða af slíku.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.