Úrval - 01.10.1947, Page 79

Úrval - 01.10.1947, Page 79
HAMIN G JULEIT 77 ávextir eru beiskir, og dýrin hrækja þeim út úr sér án þess að kingja þeim; en flestir holl- ir ávextir eru sætir. Þetta er aðferð náttúrunnar til þess að sjá svo um, að óæðri dýrin velji sér það sem hollt er fyrir þau, en sneiði hjá því, sem skaðlegt er. En hún gegnir öðru hlutverki. Nautnin hefur þau áhrif, að dýrin halda áfram við, eða endurtaka það, sem veitir þeim nautnina; sársauk- inn hefur öfug áhrif. Og enn sem fyrr eru áhrifin sjálfvirk: dýrin staldra ekki við til að í- huga málið. Og svo er eitt enn. Því fylg- ir ætíð nautn að fullnægja ósk eða þörf. Það er mikil nautn að því að drekka vatn, þegar maður er þyrstur, og það er kvöl, ef maður fær ekki vatn, til að svala þorstanum. Og takið eftir því, að það er vatn- .ið, sem maður þráir, en ekki nautnin. Sannleikurinn er sá, að mjög fáir menn, og vissulega engin dýr, leita sjálfrar nautn- arinnar af ásettu ráði. Kenn- ingin um nautnina vegna nautn- arinnar sjálfrar er byggð á mjög villandi sálarfræði. Dýrin láta stjórnast af meðfæddum eðlishvötum, og þegar þau full- nægja þessum hvötum, njóta þau lífsins á sinn hátt. Jafn- vel svínið í drafinu er ekki að leita nautnar; það er að leita að því, sem er hollt fyrir svín. Við erum líka í heiminn bor- in með margar frumstæðar eðlishvatir; og að njóta lífsins 1 frumstæðum skilningi, er að fullnægja þessum eðlishvötum. Að eta þegar við erum svöng, að hlæja þegar okkur er skemmt, að hvílast þegar við erum þreytt, að brjóta leir- tauið þegar við reiðumst, allt eru þetta athafnir, sem okkur er mikil nautn í að framkvæma. Það er athöfn, æsing, sem hinn skemmtanasjúki sækist eftir. En mannseðlið er alltof margbrotið til þess að því verði fullnægt af frumstæðum nautnaathöfnum. Ef hægt væri að taka hverja nautn út af fyrir sig, væru þær vissulega hver um sig góðar. En slíkt er ekki hægt: sérhverri nautn fylgja aðdragandi og eftirköst. Til þess að geta notið lífsins til fulls, verður að líta á það sem heild. í samræmi við það er næsta verkefni sálfræðingsins að athuga, hvaða áhrif nautna- athafnir, sem koma hver á eftir annari, hafa hver á aðra.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.