Úrval - 01.10.1947, Qupperneq 92

90
CTRVAL
þetta vera lélegt bréf, eintóm
stóryrði, sem því miður koma
illa heim við líf mitt, en ég skal
játa það, að ég er ekki betri en
svo, að ég fann til nokkurar
sjálfsánægju, þegar ég skýrði
frá þessum skoðunum mínum,
til þess að hafa áhrif á þig.
Ég vildi að ég væri kominn
heim, og gæti legið og beðið
með eftirvæntingu eftir að
heyra fótatak þitt í stiganum.
En hérna ligg ég auðvitað og
nýt þess unaðar að geta skrifað
þér, enda þótt ég sé einkenni-
lega þreyttur og máttvana. I
nótt, eftir að læknirinn var far-
inn, og mér hafði verið gefið
deyfilyf, fékk ég snert af óráði.
Það var að sumu leyti dásam-
legt, því að ég var hjá þér. —
Hefur þú aldrei skemmt þér við
að svífa á vængjum ímyndun-
araflsins ? Við skulum þá leggja
af stað, Hanna; við erum að
fara gegnum yndislegan greni-
skóg. Við höldumst í hendur, ég
þrýsti hönd þína og við horf-
umst í augu. Ég sé, hvernig bros
kviknar í augum þínum, við
hlæjum hvort til annars, sæl og
glöð, og höldum ferð okkar á-
fram, gagntekin af vitundinni
’.um það, að við eigum saman. Nú
sveigir vegurinn til hægri, og
við greikkum sporið til þess að
sjá hvaða undur náttúran hafi
búið okkur í þetta sinn. Við
okkur blasir undurfögur, blá
tjörn. Við staðnæmumst, gagn-
tekin af svo mikilli fegurð á
svona litlum bletti. Fylgist þú
með eða leiðist þér? Við setj-
umst í ilmandi grasið á tjarnar-
bakkanum. Þú ert að tyggja
strá; en hvað þú ert elskuleg
og f alleg: Nú leggstu í grasið og
horfir á stóran gullsmið, sem
er að skríða á grein fyrir ofan
þig. En hvað þú hlýtur að furða
þig á, hve fíngerð líkamsbygg-
ing hans er, hvílík undrasmíð
vængir hans eru og hve dásam-
legt litskraut hans er, og meðan
þú ert að horfa á hann, undrast
ég alla fegurðina, sem lífið hefir
boðið mér, og mér finnst, að ég
gæti lifað ævina á enda fyrir
þessa stund. Hanna, hefur þú
aldrei fundið, að ástin er ekki
fólgin í því einu, að horfa hvort
á annað, heldur og að horfa á
eitthvað saman. Ef þér finnst,
að orð mín séu of draumóra-
kennd, svara ég því til, að ég er
með sótthita, en ég get líka látið
ímyndunaraflið leika lausum
hala, þegar ég er heilbrigður,
ef mig langar til.