Úrval - 01.10.1947, Side 93

Úrval - 01.10.1947, Side 93
KlM 91 Danzigr, Sunnud., 25. maí 1941. Góðan daginn, hvemig svafstu í nótt? Get ég gert nokkuð fyrir ungfrúna, eða líð- ur henni vel að öllu leyti? Ég er eins og nýþveginn grís, full- ur af lífsgleði og stálhraustur. En hvað ég þrái þig, þegar ég ligg og mér leiðist. Ég er nú orðin svo frískur, að ég get varla haldizt við í kojunni. Ég á að liggja í hengirúminu uppi á þilfari í allan dag, en mér er sagt, að veðurútlitið sé ekki sem bezt, en ég reyni að vera vongóður. Það væri bölvað að þurfa að dúsa hérna niðri leng- ur. Bréfið yrði þá svo langt, að þú nenntir ekki að lesa það. Kvöld: Ég hefi legið í sólinni í all- an dag. Mér var færður matur- inn upp, ég hefi notið lífsins og mér finnst ég vera eins og annar maður — það eru að- eins veggjalýsnar, sem kvelja mig. Nú sem stendur eru félagar mínir að ræða um „feluleik" og aðra barnaleiki. Þeir ræða um þetta af miklum áhuga, en það er í rauninni ekki undravert, þegar þess er gætt, að þeir tala um kvenfólk af svo víðtækri þekkingu og reynslu, að ég fór dálítið hjá mér, þegar ég heyrði fyrst á tal þeirra um það efni. Nú er rökkrið skollið á aftur, rökkrið, sem hefur þann merki- lega eiginleika, að það kemur okkur í nánari tengsli við nátt- úmna, og veldur því, að okkur langar að tala um allt mögu- legt. Það er eins og hugur manns fyllist af fjölda hugsana og tilfinninga, sem eru manni framandi og ókunnar í björtu dagsljósinu. Maður þráir ákaft að segja frá þessum hugsunum og tilfinningum, en sérstaklega langar mann til að segja henni, sem skilur mann, frá þeim. Mér finnst ég vera svo heimskur, þegar slíkar tilfinn- ingar fara um huga minn, og þegar mig langar til að segja frá þeim. Ef ég les það, sem ég hefi skrifað, finnst mér það ekki vera annað en hversdagsleg og innantóm orð, sem ekki geyma neitt af því, sem mig langaði að segja. Það er heimskulegt að reyna eitthvað, sem maður er ekki fær um, en Hanna, ég get ekki stillt mig um það, það er mér ómögulegt. Það getur verið, að þér þyki það leiðinlegt og lítilsvert, að ég skrifa þér um tilfinningar
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.