Úrval - 01.12.1947, Side 19

Úrval - 01.12.1947, Side 19
HAFA VÍSINDIN FUNDIÐ „ANDARDRÁTT LlFSINS“? 17 sjálfu sér, en það er eitt af megineinkennum lífsins. Eítir frekari tilraunir ályktaði hún, að þessir frumuhlutar hlytu að vera lifandi. Af niðurstöðu þessara rann- sókna (og þær hafa síðan verið sannreyndar af vísindamönnum í Englandi, Noregi og Banda- ríkjunum), dró dr. Lepinshin- skaya þá ályktun, að fruman væri ekki minnsta lífseindin. Hún ályktaði, að fruman væri gerð af úrvali annarra efna — lífrænna efna — og að hún yrði til við reglubundinn „vöxt“. Það er með öðrum orðum alls ekki víst að við þurfum að búa til fullskapaða frumu. Verið getur að ekki þurfi meira en að búa til rétta efnasamsetningu, sem síðan vaxi og verði að frumu. Það var einmitt þetta sem dr. Woodward tók eftir — að þegar hann var kominn á visst stig með efnamyndun sína, tóku efnasamböndin sjálf við og luku verkinu. Og hér erum við staddir nú. Þegar okkur hefur tekizt að búa til hin réttu eggjahvítuefnasam- bönd, ættu þau að geta haldið áfram og myndað lifandi efni, sem síðan yrði að frumu. Ein fruma er nægileg. Því að frum- an æxlast við skiptingu, með því að skipta sér í tvær frumur; þær skipta sér svo aftur og mynda fjórar frumur, og þannig koll af kolli. Hingað til höfum við aðeins talað um frumur almennt. En það eru til margs konar frum- ur. Hvað veldur því að ein friuna verður vöðvafruma, en önnur húðfruma? Eða svo lengra sé farið: hvað ræður þeirri verka- skiptingu, sem líkamsfrumurn- ar hafa komið á hjá sér? Svarið við þessari spurningu er að finna í genunum (erfða- eindunum) (sjá Y á myndinni). Þau eru þeir líkamspartar frum- anna, sem stjórna vaxtar- og sköpulagi hins fullþroska ein- staklings. Tökum til dæmis manninn. Kynfrumur karls og konu sameinast í konunni og mynda nýjan einstakling. 1 fyrstu frumu barnsins eru gen bæði frá föðurnum og móður- inni, sinn helmingurinn frá hvoru. Þessi gen ákveða hára- lit og augna, stærð og lögun líkamans o. s. frv. Lítum aftur á myndina og at- hugum vírusinn, sem merktur er X. Vírus og gen eru hér sett hlið við hlið, því að þótt undar- legt kunni að virðast, bendir 3
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.