Úrval - 01.12.1947, Qupperneq 42

40
ÚRVAL
þeirra höfðu orðið þunglyndir
eða jafnvel fengið líkamlega
sjúkdóma mörgum árum eftir
að þeir höfðu orðið fyrir sárum
ástvinamissi, einungis af því að
þeir höfðu bælt niður sorg sína.
I>egar honum tókst að fá þessa
sjúklinga til að láta í Ijós þá
kvöl og sorg, sem átt hefði að fá
útrás fyrir löngu, brá ótrúlega
skjótt til bata.
Sú uppgötvun sálfræðinnar,
að það sé mikilvægt, að sorgin
fái útrás, en sé ekki bæld niður,
minnir okkur á, að hinir gömlu
lærifeður í biblíunni voru gædd-
ir brjóstviti á mannlegu eðli og
þörfum, sem við höfum týnt.
Abraham, Jakob og Davíð fóru
ekki dult með sorg sína og blygð-
uðust sín ekki fyrir hana. For-
feður okkar grétu í allra aug-
sýn, klæddust sekk og ösku, rifu
klæði sín og föstuðu.
Aftur á móti er nútímajarð-
arförum oft þannig fyrir komið,
að sem mest verði komizt hjá
tárum, tilfinningatjáningu og
„óviðeigandi atvikum“. En við
ættum að minnast þess, að tára-
kirtlarnir voru okkur gefnir
einmitt til þess að grípa til
þeirra á slíkum stundum myrk-
urs og sorgar. Vertu ekki
hræddur við að brotna undan
ofurþunga missisins. Tjáðu þá
sorg, sem inni fyrir er. Sú tján-
ing mun linna kvölina.
Það er ennfremur hlutverk
vina að vera eins konar hljóm-
grunnur sorgarinnar. Þeir eiga
ekki að dreifa huga syrgjandans
fyrst í stað. Fyrsta hlutverk
vinar er að bjóða syrgjandanum
hvert tækifæri sem unnt er til
að tala um missinn og dvelja við
sorgina.
Annað mikilvægt atriði við
sorgina er þetta: Við veröum
að lœra að losa okkur úr viðj-
um hinnar líkamlegu tilveru
hins horfna ástvinar. Þegar eig-
inmaður og eiginkona hafa lifað
og starfað saman í eindrægni,
skilur dauði annars eftir sárt
tóm í lífi hins; sá, sem eftir
lifir, þráir návist félagans, og
honum getur orðið á sú skyssa
að loka dyrunum fyrir nýjum
vinum. Það er betra að leita
nýrra vina, sem munu smárn
saman hjálpa okkur til að finna
veginn til lífsins aftur og ganga
vilja þann veg með okkur.
Enginn missir er jafnsár og
rnissir móðurinnar, sem verður
að sjá á bak ungu bami sínu.
Henni finnst sem hún hafi glat-
að hluta af sjálfri sér. Þegar
slíkt skeður, verður móðirin að