Úrval - 01.12.1947, Page 93

Úrval - 01.12.1947, Page 93
OSCAR WILDE 91 Faðir hans dó, eins og áður er sagt, árið 1876, og var arfur Oscar eftir hann um 4000 sterl- ingspund, en féð var bundið í fasteign. Oscar veðsetti eignina þegar, til þess að afla sér skot- silfurs. Um þetta leyti skrifaði hann verðlaunaritgerð um sögu- legt efni, en ritgerðin hlaut ekki verðlaunin, sem varla var von, því að hugur hans beindist í aðr- ar áttir. Eitt sinn, er hann var á gangi með skólabróður sínum, sagði hann: „Mig langar að bragða á ald- inum allra trjáa í veröldinni." Gáfur hans nutu sín ekki við samningu þurra og leiðinlegra ritgerða. * Sumir drengir eru þannig gerðir, að þeir eru ekki í rónni, nema þeir séu í einhverju leik- hlutverki eða séu sífellt að koma fólki á óvart með einhverjum grikk. Oscar var þannig gerður, og hann óx aldrei upp úr þess- ari löngun sinni, að koma sér eldri og reyndari mönnum á óvart og ganga fram af þeim. Hann óx heldur ekki upp úr þeim eiginleika drengjaáranna, að líta rómantískum augum á lífið, að syndga vegna unaðs syndarinnar, að eta og drekka yfir sig og hafa yndi af gamni. Töfrar hans voru að miklu leyti fólgnir í því, að hann var gagn- tekinn af lífsnautn og lífsgleði, og hneykslanir, sem hann olli, áttu líka rót sína að rekja til sömu orsakar. Föt hans voru jafnan sam- kvæmt nýjustu tízku. Hann var í svörtum lafafrakka, ljósum buxum, litskrúðugu vesti með hvítt hálsbindi og ljósa hanzka. Þannig búinn heimsótti hann broddborgara og leikara, og kastaði fram fyndni, þegar hon- um fannst að hami væri ekki eins og heima hjá sér. Honum þótti gaman að sjá undrunar- svipinn á andliti fólks, þegar hann sagði eitthvað fyndið, og var mikil skemmtun að því að gera lítið úr öllu, sem aðrir lögðu mikla áherzlu á, og að ræða þau mál af mikilli alvöru, sem aðrir töldu hégóma, því að einungis á þenna hátt gat gagnrýni- hneigð hans samræmzt æsku- f jöri hans og glensi. Eitt af orð- tökum hans var: „Veitið mér munaðinn og ég get verið án nauðsynjanna.“ Þegar hann kom eitt sinn of seint í sam- kvæmi, benti húsfreyjan á klukkuna og snupraði hann í
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.