Norðurljósið - 01.01.1970, Qupperneq 55

NORÐURLJÓSIÐ
55
rita handrit aíí bók og vann að kalla allan guðslangan daginn. Vélin
var erfið, varð að berja fast á stafina, svo að glamrið tók undir
í stofunni, þar sem ég vann. Er þessu hafði farið fram um þriggja
vikna skeið, hvarf mér allur þróttur til vinnu. Vissi ég ekki, hvað
taka skyldi til bragðs. Haldnir voru vikulegir biblíulestrar, og tók ég
þátt í þeim. Var lesið Jakobsbréf.
I vandræðum mínum varð mér það fyrir sem oftar að leita ein-
veru. Gekk ég upp fyrir bæinn og leitaði hlés undir stórum steini.
Þar tók ég fram nýja testamentið mitt og leit í bréf Jakobs. Blöstu
þá við mér þessi orð:
„Alítið það, bræður mínir, eintómt gleðiefni, er þér ratið í ýmiss
konar raunir.“ (1. 2.) „Hvað, á ég að vera glaður?“ spurði ég sjálf-
an mig. „Já, úr því að Guðs orð segir það,“ svaraði ég sjálfum mér.
Eg lagðist síðan á bæn við steininn og bað Guð um leiðbeiningu
samkvæmt fyrirheitinu í 5. grein sama kafla. Þá var sem mér væri
gert Ijóst, að ég hafði hugsað mér að vera sem skrifstofumaður hjá
mr. Gook. Þessu átti ég að breyta og vinna á Sjónarhæð sérhvert
verk, sem þurfti að gera, hvað svo sem það væri: að þvo og bóna
gólf, hjálpa til við uppþvott o. s. frv. Veitti ég því einhvern tíma at-
hygli, að Kristur ihafði sagt: „Hver sá, er vill vera mikill yðar á með-
al, hann skal vera þjónn yðar; og sérhver sá, er vill yðar á meðal
vera fremstur, hann skal vera þræll yðar.“ (Matt. 20. 27.) Uppörv-
aði þetta mig í því: að þjóna þarna með hverju því móti, sem þörfin
fcenti mér á. Gat það komið sér vel.
Eitt sinn bar svo til, að enskan gest bar að garði á Sjónarhæð.
Uvaldi hann nokkra daga þar ásamt fylgdarmanni sínum, ef svo má
nefna það. Þetta voru trúaðir menn. Minnir mig það væri rétt eftir
komu þeirra, að Kristín ráðskona veiktist og varð að liggja í rúm-
inu. Ákvað mr. Gook, að hann og gestir hans skyldu fá sér mat í
gistihúsi. Ég hafði eitthvað átt við matseld í sjálfsmennsku áður fyrr
og kvaðst -mundu matreiða fyrir mig og sjúklinginn. Þetta fór brátt
a þá leið, að ég varð að matreiða fyrir hina líka. Skrifaði ég upp
eftir fyrirsögn Kristínar það, sem mr. Gook var vanastur við að
borða. Tókst mér að matbúa svo, að eta mátti matinn. Þá kom sér
vel að kunna að þvo upp og ihalda húsinu hreinu og að búa um rúm.
1* laut svo skútan yfir þetta sker.
Einhvern tíma eftir þetta sótti að mér hálfgert mögl yfir þessu
hlutskipti. Ég fór þá að lesa í bókinni „Sæluríkt líf“ og las þar enn