Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1892, Blaðsíða 141

141
zusammenstellung derHlódhyn mit unserer deutscben
•dea Hludana . . . ist unrichtig, da die entsprechende
•deutsche form, ahd. Hluodunia, zur Römerzeit wahr-
-scheinlich noch Clðtunia (goth. Hlðthunja) lautete.
I.Grimm scheint raythol. 2, 1211 das richtige gesehn
zu haben, dass Hludanae schwacher genetiv, Hluda
metathesis, und altestes zeugnis ftir Hulda oder ein
•eigener göttername vom stamme Hlút, Chlðd, ist,
vielleicht = ags. Hrédhe«. Þótt vel sjáist af þessu,
að menn hafi verið í vandræðum með nafnið, þá ber
«amt öllum saroan í því að skoða u sem langt; það
-sést á þeim nöfnum sem framleidd eru eða mynduð
því til samanburðar: Huldana, Clótunia, Hlðthunja,
Hluodunia, því hér hljóta öll fyrstu atkvæðin að
vera löng, enda væri gaman að sjá sönnun fyrir því
að fyrsta atkvæði i Hludana sé stutt—í þessu nafni,
sem ekki stendur í neinu rími né vísuorði, og eng-
inn veit neitt um. Eg þykist sannfærður um, að
fyrsta atkvæðið i Hludana sé iangt, eins og í Hlóðyn;
ckkert latneskt né grískt orð byrjar á Hl, og ekk-
ært er að marka þótt atkvæði með aspireruðu 'p í
grisku geti haft stutt hljóð á eptir sér (t. a. m.
'PaSajj-avð-y?); ó-ið í »Hlóðyn« getur þar fyrir verið
stutt, þegar svo stendur á. Annað atkvæðið, eða
-dan-, getur ekki valdið þvi, að fyrsta atkvæði verði
stutt, enda vita allir, að áherzlan liggur að jafnaði
i íslenzku á fyrsta atkvæði orðanna, og eins var i
fornöld. Atkvæðanna vegna getur Hludana því ver-
ið = Hlóðyn, og Latona, því bæði þessi nöfn byrja
á löngu atkvæði; eins stendur á í »Lucanus«, »lu-
gubris«, þótt þar sé ekki hl. »Dan« er haft ýmist
langt eða stutt, eins og sést á Saxo: langt:
Svetica (me miserum) Danos fiducia spernit.
Quis te error factum Danis dominoque nocentem.