Hlín - 01.01.1967, Blaðsíða 25
Hlín
23
skipi verða send sýnishöfn af öllu, sem við höfum unnið
til dansk-grænlensku stjórnarinnar í Höfn. — Umsjón-
armaðurinn var lijer á ferð í sumar og dáðist mjög að,
bæði prjónafötunum og bandinu, og sagði að stjórnin
mætti til að fá að sjá það. Það verður svo náttúrlega end-
ursent. Jeg hef jurtalitað mikið í sumar og gert tilraun-
ir með grænlensk grös. — Jeg hugsa gott til prjónaskap-
arins í vetur, því ekkert hafa Grænlendingar eins mik-
inn áhuga fyrir og dálæti á og liti. — Þær eru skotnar í
öllu með munstri og litum. — En af dönsku stjórninni
hef jeg verið beðin, umfram alt, að láta stúlkurnar ráða
tilhögun og litum sem mest, það eigi, fyrir hvern mun,
ekki að gera þær danskar. — Mjer þykir þetta svona og
svona, en þori ekki á móti að mæla, og reyni því að fara
meðalveginn. En ljótt lag á fötum eða gerð og fáránlega
liti get jeg ekki þolað, það sagði jeg umsjónarmannin-
um.
Nú koma stúlkurnar annarsstaðar að í vetur, og þær
sem búnar voru að læra spunann í fyrra, prjóna því
meira í vetur. — Seinna kemur svo prjónavjela-iðnaður-
inn, en nú má ekki nefna hann á nafn!
Jeg hef ferðast rnikið í sumar, bæði inn í Einarsfjörð
og Eiríksfjörð, og sjeð fjölda af bæjarrústum, og er und-
arlegt að hugsa sjer þau forlög, þær raunir, sem þetta
vesalings fólk hefur liðið, áður en það ljet lífið. — Jeg
gat varla tára bundist að sjá öll þau mannvirki, þau
girtu tún. — Jeg var meira að segja 10 daga við heyskap
við Bröttuhlíð, en mýbitið eyðilagði alt, þessi plága er
ltjer allsstaðar inn í fjörðum Grænlands, þegar skaplegt
veður er. — Og ekki get jeg nefnt ísland og Grænland í
sömu andrá, eða gert þar samanburð.
Síðan í byrjun júnímánaðar hef jeg verið á ferðalagi
lijer upp og niður um strendurnar til þeirra staða, þar
sem fjárrækt er kornin, til þess að kenna ullarþvott, sort-
eringu og meðferð ullar. — Á þessum ferðum hef jeg
mætt mikilli gestrisni og aldrei kynst þjóðlífinu eins