Hlín - 01.01.1967, Blaðsíða 150
148
Hlín
ar úr dalnum áður en jeg man eftir mjer. — Fyrsta sauma-
konan þar, sem jeg man eftir að saumaði vandaðan karl-
mannafatnað, var Jóhanna Björnsdóttir á Marðarnúpi,
síðar um langan aldur húsfreyja í Víðidalstungu. — Faðir
hennar var búhagur vel og Jónas bróðir hennar þótti af-
bragðs trjesmiður, enda hafði hann farið til Reykjavíkur
til trjesmíðanáms, fullnumað sig þar og tekið sveins-
próf.*
Eftir að Jóhanna flutti úr dalnum mun Hólmfríður
Hannesdóttir, Þorvarðarsonar á Haukagili, þótt snjöllust
saumakona. — Saumaði hún um árabil meginhluta af
sparibúnaði dalbúa. — Þá voru þau Guðmundur Magnús-
son, sem lengi bjó í Koti — nú Sunnuhlíð — og systkini
hans vel lagtæk. — Bjarni þótti ágætur járnsmiður og
hafði víst lært þá iðn, María stundaði nokkuð sauma-
skap fyrir sjálfa sig og aðra, Guðmundur var búhagur í
besta lagi, og heyrt hefi jeg talað um fallegar tófuskinns-
húfur, sem hann tók að sauma á síðari búskaparárum
sínum, en hann var ágæt skytta og vann mörg tófugren-
in.
Steinunn Sigurðardóttir frá Bakka var ágætlega liand-
lagin og saumaði mikið fyrir dalbúa, einkum eftir að hún
varð fyrir því óláni að missa báða fæturna vegna kals. —
Sigurður faðir hennar var ágætur járnsmiður. — Fengu
margir hjá honum skeifur.
Þórormstungusystur, Ásta og Steinunn Bjarnadætur,
voru mjög verklægnar — og saumuðu ágæta vel, þó þær
* Hjörn Bergmann, kennari og myndasmiður á IUönduósi, fæcídur og
uppalinn í Vatnsdal, spann mikið á spunavjel, iyrir dalbúana, á æsku-
árum. — Hann ólst upp á Marðarnúpi, var sonur Jónasar smiðs, sem síð-
ar flntti frá Marðarnúpi út að Stóru-Giljá vegna rafmagnsins, og smíð-
aði þá bæði vefstóla og spunavjelar.
Björn sagði að Björn afi sinn á Marðarnúpi hefði fljettað mikið reipi
og smíðað hagldir á efri árum — og Halklóra Bjarnadóttir segir að Jónas
afi sinn í Ási hafi brugðiö hnappeldur svo hundruðum skifti, á efri árum
sínum. — Um að gera að vera ekki iðjulaus! — H. B.