Hlín - 01.01.1967, Blaðsíða 36
34
Hlín
landi, en glaðari vil jeg ofra kröftum mínum meðal
minna eigin landa, og bjartari augum lít jeg á framtíð-
ina þar. —Framtíðarmöguleikar eru miklir í skauti Græn-
lands, en ekki þola þeir nokkurn samjöfnuð við íslands.
Og að notfæra sjer landgæðin hjer á þessi kynslóð sjálf-
sagt langt í land með.
Jeg get farið fljótt yfir sögu, því lítið er um veturinn
að segja, sama tilbreytingarleysið, og aðeins störfin, sem
gera það að verkum, að tíminn líður, að manni finst, óð-
fluga. —Jeg hefi notið meira fjelagslífs nú í vetur, þar
sem jeg bý í sjálfri Stöðinni, og mjer hefur liðið svo vel
sem hægt er, en engu að síður hefur mjer leiðst meira
en í fyrra, og það verður verra og verra að þola þessa
fjarveru, finst mjer. — Jeg brenn svo af löngun til að fá
gert eitthvað heima til gagns, og finst í öðru veifinu að
jeg megi ekki vera svona lengi burtu.— Mest sakna jeg
þó fólksins og landsins, að sjá það ekki svo lengi. En nú
er þetta bráðum liðið og komið sumar, sem jeg vildi að
færði mig sem fyrst heim. — En það er eins með það að
komast burtu frá Grænlandi og að komast til þess, ekki
hlaupið að því, og alveg ómögulegt að ráða við þá bið.
En hvað á jeg svo að taka fyrir, þegar heim kemur? —
Getur þú nú ekki, í samráði við Sigurð forseta, fengið
mjer eitthvert starf svona í bráðina í vetur? — Er ekki
þörf á námskeiði fyrir stúlkur að læra einmitt tóvinnu,
spuna og prjón? Nú þykist jeg vera fær um að kenna það,
og skyldi ekki vera dýr, bara meira um að gera að vera
ekki aðgerðarlaus. — Heimiliskenslu gæti jeg einnig tek-
ið, eða samhliða, og kent söng, einkum orgelspil byrjend-
um. — En að sjálfsögðu þyrfti jeg að heimsækja föður
minn og véra hjá honum um tíma, jafnskjótt og jeg kem
heim.
Margt og margt verður að bíða samfunda. — Treysti
þjer og forsetanum til að gera það besta fyrir mig. — Jeg
vona að hann hafi fengið brjef frá mjer, skrifað með
fyrstu póstum í vor, annars l)ið jeg þig að bera honum