Hlín - 01.01.1967, Blaðsíða 153
Hlin
151
lagi, en auk þess allt í senn: trjesmiður, járnsmiður og
silfursmiður. Leturgrafari var hann ágætur og skraut-
ritari. Fallegar voru svipurnar hans, nýsilfurbúnu, og þá
ekki síður tóbakspontur og tóbaksdósir, og vel var á alt
þetta grafið. Mestu listaverkin þóttu þó ágrafnir og flúr-
aðir skildir, sem hann bjó til á líkkistur.*
Búhagur maður var frændi Kristjáns, Sigurður Bene-
diktsson Blöndal, sem fyrst bjó í Hvammi, móti föður
sínum, og síðar á Kötlustöðum.
Ekki þurftu Vatnsdælir langt að sækja, ef þeir vildu
fá vandað band á bækur sínar. J>að gerði Sigfús Jónas-
son, bóndi í Forsæludal afburðavel. Var leitað til hans
um bókband víða að, jafnvel úr fjarlægum sveitum. —
Bændur sem ekki höfðu tök á að smíða undir hestana
sína sjálfir, þegar Sigurður á Bakka var fallinn frá, eða
annast aðra járnsmíði, leituðu oft til Vatnsdalshólafeðga.
Fyrst til Vigfúsar, og þó líklega meira til sona hans,
Magnúsar framan af, og síðar til Kristjáns. — Líklega
hefir þó enginn maður verið þarfari Vatnsdælingum,
Þingbúum og jafnvel Ásamönnum, en Jón bóndi á Más-
stöðum, sem í einni svipan skyldi eðli og ástand allra
vjela og lagfærði um leið: saumavjelar, prjónavjelar, skil-
vindur o. fl.
Vinkona mín, Halldóra Bjarnadóttir, bað mig, — eða
öllu heldur fyrirskipaði mjer, að skrifa um hagleiksmenn
í Vatnsdal fyrir „Hlín“. — Jeg stóð illa að vígi. — Nú eru
* Hukla, forstöðukona, bætir við:
Kristján hjálpaði okkur, konunum, við niðursuðu matvæla á haustin:
Lóðaði dósir o. s. frv.
Hún minti líka á liana Dísu litlu (Arndísi) Kristoffersdóttur í Hólkoli
i Vatnsdal, sem árum saman prjónaði mikið á vjel fyrir dalbúana: Var
flutt á milli með vjelina, á sleða eða kerru, prjónaði svo mikið og vel all-
an daginn og fjekk krónu fyrir. — H. 15.