Hlín - 01.01.1967, Blaðsíða 31
Hlin
29
Það er til lýsing frá síra Hans Egede á 18. öld. — Hann
undraðist hið háa vaxtarlag, hörundslitinn, svipinn og
hið glaðlega og skemmtilega viðmót, en ígrundar ekki
nánar, hvort Grænlendingar sjeu e£ til vill í ætt við
hann. — Kristniboðið var honum alt.
Þótt Grænlendingar virðist að eðlisfari latir og væru-
kærir, þá eru þar fjölmargar undantekningar. — Jeg
kyntist mörgum, bæði konum og körlum, sem aldrei fjell
verk úr hendi. — Margir eru mjög miklir hagleiksmenn,
sem með ljelegum verkfærum gerðu ótrúlega fallega
hluti úr beini, trje og tágum, og skinnsaumur Grænlend-
inga er víðfrægur. — Fuglshömunum er flett af, þeir
lagðir í sódavatn, síðan þvegnir úr sápuvatni, þurkaðir,
síðan auknir saman í ábreiður a£ ýmsri gerð, einnig
kápur og kraga. — Mikla iðni og þolinmæði útheimtir
þessi saumaskapur, því alt er gert í höndunum, og þarf
vandvirkni og þolinmæði til að gera þetta, svo vel sje. —
Bæði karlar og konur nota yfirhafnir, sem fóðraðar eru
með æðarfugla-hömum, það gera líka allir Evrópumenn,
sem í Grænlandi eru, ekki veitir af, þegar vetrarstorm-
arnir geysa, að kunna að klæða sig, en það hafa Græn-
lendingar kent þeim. — Lítið er nú um skinnasaum í
samanburði við það sem áður var, enda hefur selveiðin
á seinni árum gengið til þurðar, svo Grænlendingar hafa
varla fengið það nauðsynlegasta til klæðnaðar og á kaj-
aka sína. — Karlmenn ganga nú mikið í Evrópuklæðnaði,
en konur halda fast við þjóðbúning sinn, enda fer hann
jreim best.*
Kristniboðið.
Eins og mönnum er kunnugt hefst hinn nýi tími með
kristniboðsstörfum Hans Egede, prests frá Lofoten í Nor-
* Rannveig Líndal gaf Þjóðminjasafni íslands grænlenskan alklæðn-
að (kvenbúning), þegar hún kom að vestan.