Hlín - 01.01.1967, Blaðsíða 178
176
Hlin
sjór væri. — Þúsundir hestburða af kýrgæfu heyi bárust
þaðan ár hvert. — Sláttumenn og rakstrarkonur úr Fjör-
unni höfðu þar miklum störfum að gegna. — Miklar hey-
lestir fóru um Fjöruna fram á haust. — Og ekki má
gleyma kúnum, sem spígsporuðu um Fjöruna kvöld og
morgna með sínu fyrirmannlega göngulagi, ró og jafn-
vægi, sem þeim einum er gefin. — Kúasmalinn, hvort
lieldur var karl eða kona, lærði brátt sama taktinn. — Það
voru virðulegar lestir!
Svo komu nú allar mókerrurnar, því Akureyringar
tókn upp mikinn mó í Kjarna- og Naustagröfum. — Þá
fóru um Fjöruna allar jarðarfarir og aðrar kirkjulegar
athafnir, því kirkjan var í Fjörunni, flutt jrangað frá
Hrafnagili fyrir 100 árum.
Það er því óhætt að segja, að ekki skortir tilbreytni í
umferðina. — Ætli hún sje öllu meiri í stórborg, þegar
á alt er litið!
Þegar svo þar við bætast allar skautaferðirnar fram á
Leirurnar (Akureyringar eru skautamenn annálaðir),
allar skíða- og sleðaferðir barna og unglinga, alla ,,Laut-
artúrana" svonefndu, í hvammana framan við bæinn í
góðviðri sumarsins. — Alla fjárrekstrana, alla útreiðar-
túrana, því margir áttu góðhesta, þá voru Leirurnar riðn-
ar, stundum sundriðið, ef ekki var náð fallinu, en botn-
inn var góður, slys sjaldgæf.
En það var fleira en Jretta, sem hjer er talið, sem gerði
garðinn frægan: Það var fólkið sjálft: Framtakssemi Jress
og fjölbreytni í starfi, andans atgervi og listfengi.
Fyrstan er þá frægan að telja Matthías Jochumsson,
þjóðskáldið, snillinginn, sóknarprestinn, sem átti heima
í Fjörunni árum saman. (Við vildum hafa „Matthíasar-
safnið“ í gamla húsinu hans í Fjörunni, en Jrað var stað-
sett á „Sigurhæðum“ úti í bænum). — Næst má telja þann
íslendinginn, sem hefur borið hróður íslands lengst:
„Nonni“, hann átti heima í Fjörunni á barnsaldri og
„Nonnahús" er Jrar, virðulegt safn, til minningar um