Hlín - 01.01.1967, Blaðsíða 47

Hlín
45
Guðrún Brunborg veiktist 8 ára gömul af mergsjúk-
dómi eftir mjaðmarbrot á svelli, hefur síðan aldrei losnað
við þennan sjúkdóm, þannig að verði hún fyrir höggi og
mari þeim megin á líkamann, sem mjaðmarbrotið var,
hefur allt af myndast skemd, sem skera hefur orðið í,
svo nú mun láta nærri að Guðrún hafi verið í urn það bil
50 skurðaðgerðum, mismunandi stórum um æfina, sum-
um mjög stórum. Guðrún hefur ætíð verið fötluð, síðan
hún hlaut þetta áfall, styttri fóturinn þeim megin.
Guðrún gekk í Kennaraskóla íslands 1915—17, lauk
ekki námi þar. — Rjeðist í vist til Jóns biskups Helgason-
ar næsta haust á eftir, sem er frostaveturinn 1918, vann
þar hálfan daginn. — Svo þegar spánska veikin geysar,
gerist hún hjúkrunarkona hjá Þórði Sveinssyni, lækni, í
Barnaskólanum í Reykjavík, fær áhuga á að læra hjúkrun
og siglir til Noregs seinni part vetrar með það markmið
fyrir augum. — Eðvald bróðir hennar er þá í þann veginn
að ljúka námi sem búfræðikandidat að Ási, hann tekur
á móti systur sinni, og er hún fyrst á heimili skólastjórans
að Ási, þar kynnist hún Salomon (Solmund) Brunborg,
sem líka er að ljúka námi að Ási, og giftast þau litlu síð-
ar. — Brunborg verður svo fljótlega á eftir starfsmaður í
landbúnaðarráðuneytinu í Oslo, og vinnur þar síðan alla
sína starfsæfi: Hæglátur, greindur og traustur maður,
mikils metinn af öllum, sem kynnast honum. Þau hjón
bjuggu fyrst á Stabæk, síðan á Billingstad, þar sem þau
kaupa land og byggja sjer hús, höfðu alt af búskap með,
svokallað „Smábruk", og voru ekki allt af taldar vinnu-
stundir þeirra hjóna, en sambúðin var góð, og samhent
voru þau í hvívetna. — Get jeg með sanni sagt, þó mjer
sje málið skylt, að heimili þeirra reyndist mörgum ís-
lendingi, bæði skyldum og vandalausum, það athvarf,
sem erfitt hefði verið að vera án, og átti Solmund sinn
þátt í því, og óhætt er með vissu að segja, að Guðrún
ltefði aldrei getað lielgað sig áhugamálum sínum um
menningartengsl milli Noregs og íslands, í minningu um