Hlín - 01.01.1967, Blaðsíða 214
212
Hlin
SJALIÐ.
(Slegið sjal við íslenska þjóðbúninginn).
(Það var sjerstök slysni, að mynd af þessu sjali komst ekki í Vefn-
aðarbókina, sem kom út á sl. hausti, þar hefði myndin notið sín
betur. — „En betra er seint en aldrei“ segir máltækið, þvi er það
ráð tekið að birta hjer dálitla frásögn af þessu merkissjali, ásamt
mynd, þó seint sje.)
Sjalið, sem myndin er af, er úr íslenskri ull, hvítt og svart, sauðar-
litur, vaðmálsvend, tvinnuð uppistaða og ívaf, hárfínt. — Álitið að
efnið í sjalið hafi verið liært, kembt, spunnið og ofið á Iíornsá i
Vatnsdal, í tið Lárusar Blöndal, sýslum., og Kristínar Ásgeirsdóttur,
konu hans, nokkru fyrir aldamótin 1900. — Og Jrað var ekki kastað
til þess höndunum, enda eignuðust allar heimasæturnar, sýslumanns-
dæturnar fjórar, sitt sjalið hver, en þær kögruðu hver sitt sjal og
kögrið er 820 á hverju sjali og 16 falt efnið í hverju kögri, snildar-
verk faldurinn og kögrið, hæfir vel hvað öðru.
Sýslumannsdæturnar voru þessar: Sigriður, elst, síðar prestskona
á Siglufirði. Guðrún, kennari í Reykjavík, ógift. Ragnheiður,«gift
Guðmundi bóksala á Eyrarbakka, Jósefína, gift Jóhannesi Jóhannes-
syni, bæjarfógeta í Reykjavík.
Það er ekki kunnugt hver hefur unnið efnið i sjalið, en getgátur