Hlín - 01.01.1967, Blaðsíða 85

Hlin
83
konurnar, sem fá alltaf börnin sín heim í matinn og
háttinn á kvöldin. — Hún hugsar til barnanna sinna, senr
nú eru svo fjarri heimilinu, hver breiðir ofan á þau á
kvöldin, hlúir að þeim og les með þeim versin þeirra,
áður en þau fara að sofa, eins og hún er vön að gera.
Sveitakonan sjer ekki nema eina leið, þá að flytja úr
sveitinni. — Þó hingað til hafi ekkert verið fjær henni
en að fara í kaupstað, en hjeðan af mun liún ekki verða
á móti því að skifta.
Dagarnir verða langir og gleðisnauðir; sannarlega
myndi hún glöð hafa fórnað nokkru úr deginum til að
kenna litlu börnunum sínum, blanda geði við þau, og
uppskera ríkulegan ávöxt af heimilisgleði.
Með einu móti hafa heimavistarskólarnir rjett á sjer. —
Þeir ættu að vera bygðir aðeins fyrir 2—3 hreppa, með
því móti yrði styttra í skólann og börnin gætu komið
lieim um hverja helgi, og svo ætti skólinn ekki að starfa
nema til aprílloka, það er að segja, að engin deild ætti
að vera fyrir 7—8 ára börn, því þau myndu læra heima,
nema sjerstaklega stæði á, að móðirin gæti ekki ein-
hverra hluta vegna kent barninu sínu að lesa.
Sumir heimavistarskólar hafa skólabíl, sem flytur börn-
in að heiman og heim úr skóla daglega, eins og skólinn
í Hveragerði, og er það eftirbreytnisvert.
Það er orðið mikið vandamál í stærri kauptúnum,
hvað börnin hafa lítið aðhald frá heimilunum og leiðast
þar af leiðandi út í ýmislegt miður holt umhverfi. Það
er mikið rætt um þetta bæði í útvarpi og blöðum.
í vetur skrifar Jón Pálsson, æskrdýðsleiðtogi, í „Morg-
unblaðið“, orðrjett, hann segir: „Það er staðreynd að í
uppeldismálum er skapað óbrúað bil milli foreldra og
barna. Stafar þetta m. a. af því, að uppeldið fer nú mik-
ið fram í skólunum, en áður voru það heimilm sjálf og
kirkjan, sem önnuðust það. — Það er því höfuðnauðsyn,
að tengsl foreldra og barna sjeu sem nánust á uppvaxtar-
árum barnanna, því lengi býr að fyrstu gerð.“
6*