Hlín - 01.01.1967, Blaðsíða 151

Hlín
149
gerðu ekki mikið að því. — Ásta hafði verið nokkur ár í
Ameríku og unnið þar á saumastofu. — Þegar hún kom
heim aftur, tók hún strax, að heita mátti, við búi í Þór-
ormstungu, gifti sig og hafði umsvifamiklum heimilis-
störfum að sinna, en ýmsar nýjungar flutti hún heirn með
sjer í klæðagerð, og gott þótti að leita ráða hennar, þegar
mikils þótti við þurfa um að koma upp fallegum kjól. —
Naut jeg góðs af því. — Hún aðstoðaði Steinunni systur
sína að sníða og sauma fermingarkjólinn minn, en Stein-
unn hafði verið kennari okkar systkinanna þrjá vetrar-
parta fyrir fermingu mína, og var okkur öllum ákaflega
kær. — Síðar naut hún aftur aðstoðar systur sinnar við að
sauma handa mjer reiðföt, en um þau ljet jeg mjer ætíð
annast allra fata minna. — Þau urðu að vera gæðingun-
um samboðin.
Afi minn, sjera Sigfús, var mikill hagleiksmaður og
listrænn. — Hann gerði t. d. langspil, bæði fyrir sjálfan
sig og að minsta kosti einn vina sinna. — Eitthvað vann
hann líka að silfursmíði. — Þuríður dóttir hans átti ein-
kennilega fallegan postulínsbolla. — Eyrað hafði brotnað
af honum, en faðir hennar þá smíðað silfureyra í staðinn,
svo fallega gert, að allir dáðust að, sem sáu, og þótti með
óh'kindum, hvernig hann hefði getað fest því með að
bora gegnum postulínið, án þess að það springi. — Sjálf-
sagt hefir það meðfram verið handlægni hans að þakka,
hversu vel honum tókst að hjálpa konum í barnsnauð,
þegar eittlivað bar út af. — Synir hans voru allir lagtækir
og fóru snemma að aðstoða hann við smíðar. — Búsáhöld
voru öll heimasmíðuð í þá daga: Hrífur, orf, ljáir, meis-
ar, kláfar, klifberar, fötur, kollur, trog o. fl. — Mest kom
þetta á föður minn, sem var elstur bræðranna. — Fór
hann þá fljótt að reyna við fleira. — Rúmlega tvítugur
fór hann til Danmerkur. — Farareyrir var af skornum
skamti og því sjálfsagt að leita fyrir sjer um atvinnu,
þegar til Kaupmannahafnar kom. — Hann snjeri sjer til
trjesmíðameistara, sem hafði allstóra vinnustofu og bað