Hlín - 01.01.1967, Blaðsíða 55
Hlín
53
gerðist á sveitaheimilum, en bóklestur og fjelagsstörf var
hennar áhugamál.
Systkini mín voru ung, þegar U.M.F. „Afturelding“
var stofnað hjerna í Mosfellssveitinni. — Þau voru öll í
því, og flest það ungt fólk, sem á heimilinu dvaldist.
Ungmennafjelögin voru ungum íslendingum það, sem
Lýðháskólarnir voru á hinum Norðurlöndunum á þeim
tímum, er mjer næst að halda. — Þar lærði fólkið að koma
hugsunum sínum í búning, bæði í ræðu og riti, umgang-
ast hvert annað á kurteisan hátt og frjálsmannlegan, og
vinna saman að fjelagsmálum með heill lands og þjóðar
af heilum hug. — Á þessu sviði unnu öll systkini mín og
uppeldisbróðir af miklum áhuga, Guðrún ekki hvað síst.
— Oftast var hún í stjórn fjelagsins og í Sambandsstjórn
U.M.F. íslands oftar en einu sinni. — Og mjer er óhætt
að segja að hún lá hvergi á liði sínu.
Hún fór snemma að kenna, fyrst okkur litlu systrum
sínum, síðan líka börnum úr nágrenninu, og um skeið
var hún kennari sveitarinnar. — Henni ljet kennarastarf-
ið mjög vel, börnunum þótti vænt um hana og virtu
hana, og aldrei vissi jeg til, að hún þyrfti að liafa minstu
vitund fyrir að láta börnin hlýða, það kom af sjálfu sjer,
hún skildi börnin flestum betur, og hafði ánægju af að
umgangast þau. Nemendur hennar hafa minst hennar
hlýlega: Þorsteinn Kristjánsson, fósturbróðir okkar,
minnist hennar í viðtali í „Heima er best“ í ágústhefti
1964 og Halldór Laxness skrifaði sjerlega góða grein um
hana í afmælisritið, sem U.M.F. „Afturelding" gaf út á
50 ára afmæli fjelagsins. — Þeir nutu báðir kenslu henn-
ar um tíma.
Þegar Guðrún var barn og unglingur, lenti það mikið
í liennar hlut að líta eftir okkur litlu systrum hennar. —
Hún kendi okkur snemma að veita fuglum, flugurn,
fiðrildum og öðru í náttúrunni athygli. — Líka sagði hún
okkur sögur og æfintýri, ýmist sem hún las eða bjó til
fyrir okkur, og við gerðum áreiðanlega engan mun þar á.