Hlín - 01.01.1967, Blaðsíða 54
/
52 Hlín
en jeg. — Solveig var ekki öll í saumaskapnum, hún las
mikið, var með afbrigðum hraðlæs, svo þó tíminn væri
ekki altaf mikill, komst hún yfir mikið. — Hún var fje-
lagslynd og starfaði mikið í Ungm.fjelaginu „Aftureld-
ing“ hjer í Mosfellssveit (Var formaður 1912—15), vann
auk þess heimilisstörf, bæði við heyskap og var önnur
hönd móður okkar um alla heimilishyggju og ástrík
stóra systir okkar litlu systrunum.
Hún byrjaði að versla 1927. — Þá var hún með saurna-
stofu í Ingólfsstræti 4 í Reykjavík og þar byrjaði Dyngja.
— Seinna fluttist verslunin Dyngja í Bankastræti 3, en
saumastofan var í Bankastræti 7. — Á Landssýningunni
í heimilisiðnaði 1930, átti Solveig fjórar eða fimm brúð-
ur í skautbúningi, peysufötum og kyrtli. — Bryndís Birn-
ir, mágkona mín, álítur að kyrtilbrúðurnar hafi verið
tvær, önnur í kyrtli, eins og þeir hafa oftast verið, önnur
af sjerlega fallegum kyrtli með annari gerð, sem Solveig
gerði að sinni eigin hugmynd. — Um þessar mundir
saumaði Solveig mikið af brúðum í öllum íslensku bún-
ingunum, og klæddi þær að öllu leyti eins og stúlkur
væru, og þær fóru bæði til Ameríku og Þýskalands. —
Þjóðhátíðarárið, 1930, komu margar konur sjer upp
skautbúningi. — Að því vann Solveig með stúlkum sín-
um með snildarhandbragði og hóflegu verði.
Það varð vakning, þjóðleg vakning um 1930, einnig í
búningsmálunum og hafði víðtæk áhrif. — Ætli það megi
ekki rekja þangað áhrifin, áhugann, virðinguna, sem
fremstu konur þjóðarinnar hafa allajafna sýnt þjóðbún-
ingnum: Forsetafrúin: Dóra Þórhallsdóttir og Biskups-
frúin: Magnea Þorkelsdóttir.
Síðan er það Guðrún systir mín. — Hún var næst Sol-
veigu að aldri, og þær eins samrýndar og systur geta best
verið — Guðrún var lítið fyrir hannyrðir, þó fórst henni
alt, sem hún gerði í þá átt, mjög vel úr hendi. — Hún
vann að heyvinnu og öðrum heimilisstörfum, eins og þörf