Hlín - 01.01.1967, Blaðsíða 69
Hlin
67
Það sem liggur að baki alls þessa er skortur á sjálfsaga.
— Unglingarnir hugsa ekki um afleiðingar verka sinna,
en eingöngu um uppfyllingu óska sinna. — Koma slík
börn ekki helst frá þeim heimilum, þar sem þess var
aldrei vænst af þeim, að þau sintu að sínum hluta
ábyrgð og skyldum heimilislífsins, eða þar sem foreldr-
arnir höfðu ekki haft virkan áhuga á uppeldi þeirra? —
Ef þeir hefðu haft það, hefði slík framkoma aldrei komið
börnum þeirra til hugar.
Þá komum við að megin spurningu. — Að hve miklu
leyti afsalar eða samsinnir þjóðfjelagið slíka hegðun hjá
ungu fólki eins og þá, sem við höfum minst á? — Jeg
geri ráð fyrir að flestir harmi það, þegar ungt fólk hegðar
sjer, eins og við höfum lesið um í dagblöðunum, en hve
margir ypta ekki öxlum og segja: „Menn verða að lyfta
sjer upp, þau vaxa upp úr þessu, það er ekki nema eðli-
legt, það skaðar engan að bragða það einstaka sinn-
um“. —
Jeg hef nú verið á íslandi í næstum 6 ár, og það er eitt
sem jeg skil ekki enn og jeg harma mikið. — Jeg vil
minnast á það hjerna, og þætti vænt um að heyra álit
ykkar á því á eftir. — Það er hinn mikli fjöldi óskilget-
inna barna, sem hjer fæðist. — í mínum augum er það
vegna þess að þjóðfjelagið samsinnir því. — Og nú bið
jeg ykkur, að misskilja mig ekki. — Ekkert vildi jeg síður
sjá en ógiftar mæður vera gerðar hornreka, útskúfaðar í
þjóðfjelaginu og barnið brennimerkt það sem eftir er
æfinnar. — En engu að síður finst mjer fólk vera of
kærulaust, hvað þetta varðar. — Styrkasti ramminn um
fjölskyldulífið og uppeldi barnanna er hjónabandið. —
Jeg veit að flest þessara hjónaleysa búa saman, en ef þau
ætla sjer það á annað borð, hvers vegna giftast þau þá
ekki? — Jeg harma það mjög að heyra í sjómannaþættin-
um kveðjur t. d. frá vinkonu og börnum.
Þetta er svo algengt, að það að opinbera trúlofun sína,
er talin nóg ástæða fyrir par til að fara að búa saman. —