Hlín - 01.01.1967, Blaðsíða 161
Hlin
159
Forsetafrúin okkar, ein af fáum, hefur haldið áfram að
vera dóttir föður síns, Þórhallsdóttir. — Þó nafnið hafi
böglast fyrir brjósti erlendra þjóðhöfðingja, varð svo að
vera. — Þjóðræknar íslands dætur fögnuðu þeini ákvörð-
un.
Þetta ættarnafnamál hefur, eins og öll mál, fleiri hlið-
ar, sem gaman er að athuga. — Mun Jaað t. d. vera mörg-
um manninum, sem ber ættarnafn, nokkurt metnaðar-
mál, að úrættast ekki, verða ekki nafni sínu til minnk-
unar, verða ekki ættarskömm eða örkvisi á göfugum
ættarmeiði.
Óneitanlega er Jrað líka að mörgu leyti Jrægilegra í
sambúð og samvinnu manna, að grípa til ættarnafna, en
Jreim fjölda af Jónum Jónssonum t. d., sem úir og grúir
af á landi hjer, svo eittíivað sje nefnt.
Nokkrir af þeim mönnum, sem algengustu nöfnin
báru, gripu til Jress ráðs að kenna sig við fæðingarstað
sinn, eða ættaróðal. — Gekk þar fremst í flokki baráttu-
maðurinn, Bjarni frá Vogi. — Nálguðumst við þar lands-
sið Norðmanna, sem nær undantekningarlaust kenna
sig við fæðingarstaði sína eða ættaróðal. — Eru það um
leið ættarnöfn þeirra.
En hjá íslendingum urðu þetta aðeins viðurnefni,
bundið við nafnhafa, líkt og viðurnefni þau, sem forn-
sögur vorar tilgreina, að fjölmargir íslendingar báru
áður fyr.
Halldóra Bjamadóttir.
Gleður lýði gróin 'hlíð
grass-í víða salnum.
Veðurblíðan varir fríð
Vatns-í fríða -dalnum.
Guðmundur Einarsson, skrifari.