Hlín - 01.01.1967, Blaðsíða 212
210
Hlin
þeir sjer út í vetrarnóttina, fáklæddir, og litu til lofts og
athuguðu Tórur, Blikur og Bólstur á lofti, og rjeðu þar
af hvernig veðri mundi háttað þann daginn.
Konur'og karlar, sem heima voru að vetrinum, hirtu
skepnur og voru við tóvinnu. — Vefstólar voru víða til í
eyjum, og hafa þá verið unnar voðir til klæða, og oft
hefur verið tekið í prjóna, því árin var talin vetlinga-
frek.
Á fyrsta tug þessarar aldar tók fólki að fækka í þessum
bygðu eyjum, en sem betur fer fluttust flestir til Stykkis-
hólms, vildu ekki yfirgefa fjörðinn sinn breiða og fagra.
— Vitaeyjarnar Höskuldsey og Elliðaey voru lengst í bygð
og fluttist síðast úr Elliðaey um 1960.
HANDAVINNUFRJETTIR FRÁ LÖNDUM
VESTAN HAFS.
Menn halda alment, að alt sje gert í vjelum í Ameríku,
engin handavinna, en það er nú eitthvað annað. — Um
það mætti skrifa heila bók, en jeg verð að láta mjer nægja
að minnast á tvær íslenskar handavinnukonur, aðra við
Atlantshafið, hana Ragnhildi frá Háteigi, hina vestur við
Kyrrahafið, hana Sofíu Wathne. — Þær kallast á yfir
þvera Ameríku, og báðar eru þær miklar handavinnu-
konur. — Ranka spinnur og vefur, á meira að segja rokk,
smíðaðan af landa vestra, og Sofía og Albert hafa farið
með vefstólinn til og frá um nágrennið, sett hann upp og
ofið, og enn vefur Sofía. — Það eru haldnar fjölbreyttar
sýningar um alla álfuna.
)